Σοβαρός λόγος υγείας και έντονη συναισθηματική φόρτιση με ανάγκασαν να σε προπέμψω στην αιωνιότητα από μακρυά και να μην μπορέσω να σου δώσω τον «τελευταίο ασπασμό» όπως σου άξιζε.
Με βαθύτατη οδύνη και με απερίγραπτη καρδιακή συντριβή, πληροφορήθηκα (την Πέμπτη το βράδυ 19 Σεπτεμβρίου) τον απροσδόκητο θάνατό σου. Η αιφνίδια και δυσάρεστη αυτή είδηση με συνεκλόνισε και με κεραυνοβόλησε στην κυριολεξία.
Δεν περίμενα ποτέ ότι το νήμα της ζωής σου θα κοβόταν τόσο σύντομα. Από ελλιπή πληροφόρηση δεν γνώριζα την ακριβή πορεία της υγείας σου. Η ίδια, λόγω χαρακτήρος, αν και υπέφερες σωματικά και ψυχικά, συνειδητά επέλεξες την απόλυτη σιωπή, η οποία όμως είχε σαν αποτέλεσμα την «αποκοπή του ομφαλίου λώρου» μεταξύ μας και την παύση των αδελφικών και οικογενειακών μας επαφών.
Θλίβομαι για την ατυχή κατάληξη της σχέσεώς μας, η οποία υπήρξε αξιοζήλευτη και αξιοθαύμαστη από πολλούς και για πολλά χρόνια. Θέλω να πιστεύω ότι, ανταμώνοντας τώρα με τον αγαπητό σου σύζυγο Γιάννη και με τους αείμνηστους γονείς μας, θα τους ενημερώσεις επί του προβλήματος και η εξ ύψους παρεμβολή τους, το πνεύμα τους και η ευχή τους θα μας βοηθήσουν να ξαναβρούμε τον σωστό βηματισμό μας.
Αγαπητή μου και αλησμόνητη Ανθούλα, το ήξερες πολύ καλά ότι υπήρξες για μένα ένα πολυαγαπημένο και ξεχωριστό πρόσωπο.
Υπήρξες ευγενική στους τρόπους σου, καλοσυνάτη στη συμπεριφορά σου, ανιδιοτελής συγγενής, στοργική μητέρα και σύζυγος, αθόρυβη και υπομονετική στις εκάστοτε προκλήσεις του κοινωνικού και οικογενειακού περιβάλλοντος, γι’ αυτό και από παιδί σού είχα ιδιαίτερη αδυναμία, άδολη και ανιδιοτελή αγάπη και αδιαπραγμάτευτη εκτίμηση.
Θα σε θυμάμαι πάντοτε με τις καλύτερες εντυπώσεις και η μορφή σου θα μείνει ανεξίτηλη και ολοζώντανη για πάντα στη μνήμη μου. Θα ζεις πάντοτε μέσα μου, μακρυά από μικρότητες, πάθη, μίση και μικροψυχίες της πρόσκαιρης ζωής.
Η προσφορά σου στην οικογένειά σου υπήρξε σπουδαία και διαρκής. Αδιαμαρτύρητα πρόθυμη, καρτερική και ακούραστη, φορτωμένη με βαρύ σταυρό στους ώμους, ανέβαινες καθημερινά με αξιοπρέπεια και σεμνότητα τον Γολγοθά σου.
Το ταλαιπωρημένο σου σώμα, η κλονισμένη υγεία σου και η απώλεια των ψυχικών και σωματικών σου δυνάμεων σε οδήγησαν ήσυχα και απαλά από τούτη την πρόσκαιρη ζωή στην αιωνιότητα, κοντά σε προσφιλή και πολυαγαπημένα σου πρόσωπα, μακρυά από μικροψυχίες και μικροπρέπειες.
Εύχομαι όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συγχωριανοί που σ’ εγνώρισαν, σε έζησαν και σε ετίμησαν με την αγάπη τους και την εκτίμησή τους, να συνεχίσουν να τιμούν τη μνήμη σου και να σε θυμούνται με τις ωραιότερες αναμνήσεις. Πιστεύω ακράδαντα ότι το δικαιούσαι, καθ’ ότι χωρίς ίχνος υπερβολής και υπερηφάνειας, υπήρξες ένα άτομο που με τον ευπροσήγορο και καταδεκτικό χαρακτήρα σου, κατέκτησες εξ ολοκλήρου το οικογενειακό και κοινωνικό σου περιβάλλον, ακόμα και «μετά θάνατο».
Με την εντύπωση ότι δεν πέθανες, αλλά μετοίκισες σε άλλον κόσμο, καλύτερο, σωστότερο και δικαιότερο, θα σε αισθάνομαι πάντα δίπλα μου και με τα μάτια της ψυχής μου θα εξακολουθώ να σε βλέπω ολοζώντανη και ανέγγιχτη από τη φθορά του χρόνου.
Ο τάφος σου να είναι ζεστός σαν μητρική αγκαλιά, το ζωογόνο αεράκι του χωριού που έζησες, εξήντα χρόνια περίπου, να τον χαϊδεύει απαλά σαν χάδι στοργικής μάνας και το άρωμα της μυρτιάς που τόσο αγαπούσες, να ευωδιάζει και να μοσχοβολά πάντα στο λιτό μνημείο που εσκέπασε εσένα και τον σύζυγό σου.
Αιωνία η Μνήμη σου αξιολάτρευτη και αξιοθρήνητη αδελφή μου
