Ξερά κουκιά σαλάτα
της Χριστίνας Μαστρογιωργάκη
Μια υπέροχη πρόταση σαλάτας για όλο τον χρόνο και ειδικά για τις ημέρες της νηστείας
Στο ερώτημα «Γιατί οι Κρητικοί αγαπούν τόσο πολύ τα κουκιά;», δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση. Είμαι περίεργη, πάντως, να μάθω και πολύ θα ήθελα αυτή εδώ η συνταγή να γίνει μια αφορμή για να ανοιχτεί ένας τέτοιος διάλογος.
Στα Κρητικά σπίτια τα κουκιά φυλαγμένα σε μεγάλες ποσότητες περιμένουν την ώρα και τη στιγμή που θα μπουν στην κατσαρόλα και θα επιβεβαιώσουν την υπεροχή τους έναντι των άλλων οσπρίων, στην προτίμηση των καταναλωτών.
Θα τα δούμε να μαγειρεύονται γιαχνί με πατάτες και κολοκυθάκια, στιφάδο, σκέτα με κρεμμύδι και ντομάτα, βραστά, ή σε μορφή φάβας. Ακόμη και τηγανιτά γίνονται τα πολύ μικρά τα λεγόμενα «μισιριωτάκια» (κατάγονται από το Μισίρι-Αίγυπτο).
Στη σημερινή συνταγή μας θα τα δούμε σαν σαλάτα!
Ένα τόσο αξιαγάπητο όσπριο, όπως το κουκί, δεν θα μπορούσε να αποτελεί μόνο, κύριο πιάτο ή ορεκτικό.
Μπορεί να πάρει και τη μορφή σαλάτας συνοδεύοντας ψάρια, θαλασσινά αλλά και κρεατικά. Είναι μια σαλάτα για γεύμα παντός τύπου και παντός καιρού, κάτι σαν την δημοφιλή μελιτζανοσαλάτα, άλλωστε τα υλικά τους μοιάζουν αρκετά.
Η συνταγή προέκυψε από μια πρόταση της φίλης μου και συναδέλφου Μαρίας Μ.
Εντύπωση μου έκανε η προσθήκη κόκκων πράσινου πιπεριού και όταν της είπα: «έχω κόκκους πιπεριού διαφόρων χρωμάτων σε μύλο» μου είπε:
«Βάζω μόνο πράσινο. Δεν μπορείς να φανταστείς την ηδονή τη στιγμή που σκάει ο πράσινος κόκκος στο στόμα σου»!
Η συνταγή υλοποιήθηκε. Όσοι έφαγαν ενθουσιάστηκαν.
Ναι, είναι μια συνταγή που, όσο κι αν ξενίσει τους «κολλημένους» στην τοπική τους παράδοση, αποκλείεται να μην παραδεχτούν την νοστιμιά της.
Κι αποκλείεται να μην φανταστούμε όλοι πως θα είναι μια υπέροχη πρόταση σαλάτας για όλο τον χρόνο και ειδικά για τις ημέρες της νηστείας.
- 1/2 κιλό ξερά κουκιά
- 1 ποτήρι (νερού) ελαιόλαδο
- 2 πράσινα κρεμμύδια
- 2 λεμόνια
- 2 κουταλιές σούπας ταχίνι
- 1 χούφτα ψιλοκομμένο μαϊντανό
- 1 χούφτα τριμμένα καρύδια
- Κόκκους πράσινου πιπεριού
- Αλάτι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Θα βάλουμε αποβραδίς (ή τουλάχιστον 12-14 ώρες πριν) τα κουκιά μέσα σε μπόλικο νερό για να μουσκέψουν.
Όταν, μετά από αυτόν τον χρόνο, θελήσουμε να τα μαγειρέψουμε θα διαπιστώσουμε πως κάποια κουκιά είναι ακόμη πολύ σκληρά. Αυτά δύσκολα θα μαλακώσουν και τα αφαιρούμε.
Τα μαλακωμένα κουκιά χαράζονται εύκολα με μαχαίρι και η πρώτη μας κίνηση είναι να τους αφαιρέσουμε τη μαύρη γραμμή ή το μάτι όπως το λέμε, γι’ αυτό και αυτή η εργασία ονομάζεται «ξεμάτισμα».
Στη συνέχεια πιέζουμε το περίβλημά τους από το κάτω μέρος, το εσωτερικό των κουκιών απελευθερώνεται και τα βάζουμε μέσα στην κατσαρόλα βρασίματος.
Αφού ξεματιστούν όλα τα κουκιά τούς ρίχνουμε αρκετό νερό (3-4 εκατοστά πάνω από την επιφάνειά τους) και τα βάζουμε να βράσουν και να βγάλουν αφρούς.
Όταν ο αφρός αρχίσει να «σπάει» τα σουρώνουμε.
Επαναφέρουμε τα κουκιά στην κατσαρόλα και προσθέτουμε νερό περίπου ένα εκατοστό πάνω από την επιφάνειά τους. Προσθέτουμε και το αλάτι.
Τα βάζουμε να βράζουν και χαμηλώνουμε, στο ελάχιστο, την εστία μόλις αρχίσει ο βρασμός.
Σύντομα τα κουκιά θα αρχίσουν να διαλύονται. Τα ανακινούμε με ένα κουτάλι συχνά και κάθε φορά που χρειάζεται προσθέτουμε ελάχιστο νερό. Θέλουμε όταν όλα τα κουκιά μαλακώσουν να μην υπάρχει νερό στην κατσαρόλα, ώστε, να μη χρειαστεί να τα σουρώσουμε και χαθεί η νοστιμιά τους. Ταυτόχρονα θέλουμε να μην λιώσουν σαν να είναι φάβα.
Μόλις απομακρύνουμε τα κουκιά από την εστία θα βάλουμε σε ένα μικρό τηγάνι το μισό λάδι (1/2 ποτηριού) και θα ψιλοκόψουμε το λευκό μέρος των κρεμμυδιών.
Θα σοτάρουμε τα κρεμμύδια μέχρι να μαραθούν και να αρχίσουν ν’ αλλάζουν χρώμα και θα τα ρίξουμε, μαζί με το λάδι, πάνω στα βρασμένα κουκιά.
Σ’ ένα ποτήρι θα βάλουμε τον χυμό των δυο λεμονιών και θα διαλύσουμε εκεί, ανακατεύοντας, τις δυο κουταλιές ταχίνι.
Ρίχνουμε κι αυτόν τον χυμό πάνω στα κουκιά και ανακατεύουμε καλά.
Τα κουκιά είναι τώρα έτοιμα για σερβίρισμα αφού προηγουμένως τους προσθέσουμε και τα υπόλοιπα υλικά.
Βάζουμε τα κουκιά πολύ απλωτά σε πλατύ σκεύος (πιάτα ή πιατέλα).
Ραντίζουμε το υπόλοιπο λάδι και πασπαλίζουμε με το τριμμένο καρύδι.
Μ’ ένα πιρούνι πιέζουμε να «κάτσει» το καρύδι και ρίχνουμε επάνω, διαδοχικά, ψιλοκομμένο το πράσινο μέρος των κρεμμυδιών.
Αμέσως μετά ρίχνουμε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και τους κόκκους του πράσινου πιπεριού.
***Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μονάχα τμήματος του παρόντος και μόνο εφόσον αναφερθεί μέσα στο κείμενο η δημιουργός και το site με ενεργό σύνδεσμο που θα ανακατευθύνει τον αναγνώστη