Γεννήθηκε στον Αμιρά, το 1936. Στο χωριό του ολοκλήρωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση και ακολούθως πηγαινοέρχονταν με τα πόδια στην Άνω Βιάννο, όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Οι συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες, καθώς, ο πατέρας εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές και τα χρόνια που ακολούθησαν των εκτελέσεων ήταν τα χρόνια της αφόρητης πείνας και των στερήσεων. Μια μάνα που δερνόταν από το πρωί ως τα μαύρα μεσάνυχτα για να μπορέσει να εξασφαλίσει στα τρία παιδιά της ένα κομμάτι ψωμί, με μοναδικό συμπαραστάτη της το μεγαλύτερο γιο της, τον Χρύσανθο, που αναγκάστηκε να διακόψει τη φοίτησή του στο Γυμνάσιο Βιάννου, προκειμένου να βοηθήσει το μικρότερο αδερφό του, τον Γιάννη, αλλά και το νεογέννητο αδερφάκι του, τον Αριστομένη που γεννήθηκε μετά την εκτέλεση του πατέρα τους!
Ο Γιάννης Συγγελάκης ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας του Αριστομένη Συγγελάκη. Μιας από τις οικογένειες που εκτός από τον άνδρα του σπιτιού, έχασαν άλλα τέσσερα στενά συγγενικά τους πρόσωπα. Ενδεικτικό της ανείπωτης τραγωδίας είναι και το γεγονός που ήδη ελέχθη, ότι, το τελευταίο παιδί της οικογένειας γεννήθηκε λίγους μήνες μετά την εκτέλεση του πατέρα του! Ο Γιάννης Συγγελάκης, έχοντας τη σθεναρή υποστήριξη του μεγαλύτερου αδερφού του, του αείμνηστου Χρύσανθου, έκαμε στην άκρη την πείνα και τις αντιξοότητες, παραμέρισε τη φτώχεια και τις στερήσεις και με όπλο το κοφτερό του μυαλό κατακτούσε το ένα μετά το άλλο τα πτυχία της μόρφωσης! Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Βιάννου, εισάγεται στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου.
Διορίστηκε δάσκαλος το έτος 1964 και υπηρέτησε στα Δημοτικά Σχολεία Δαμανίων και Πατσίδερου. Ακολούθως υπηρέτησε στο 15ο Δημοτικό Σχολείου Κερατσινίου και στο 62ο της Αθήνας. Παράλληλα με την διδασκαλική του προσφορά συνέχισε να αναζητά επιπρόσθετη μόρφωση και μετά από εξετάσεις εισάγεται στη Θεολογική Σχολή Αθηνών απ’ όπου αποφοιτά σε συντομότατο χρόνο. Αν και έχει ήδη δημιουργήσει οικογένεια δεν σταματά να διαβάζει και να κατακτά νέες γνώσεις. Εισάγεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και λαμβάνει το πτυχίο του από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Ούτε εδώ ολοκληρώνεται η επιστημονική αναζήτηση του Γιάννη Συγγελάκη και, λίγα χρόνια αργότερα, από το ίδιο Πανεπιστήμιο, λαμβάνει το πτυχίο από το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης. Την ίδια εκείνη περίοδο μετατάσσεται στη Βάθμια εκπαίδευση και φοιτά στη ΣΕΛΔΕ καθηγητών. Ο πτυχιακός κύκλος του Γιάννη Συγγελάκη ολοκληρώνεται με την αποφοίτησή του από την Νομική Σχολή Αθηνών.
Το 1986 υπηρέτησε ως Προϊστάμενος Γραφείου Β/θμιας Εκπαίδευσης, θέση που διατήρησε για 4 έτη. Εργάστηκε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση, ως Διευθυντής σε μεγάλες σχολικές μονάδες και ως Προϊστάμενος του 5ου Γραφείου Β/θμιας Εκπαίδευσης Αθηνών και ακολούθως ως Προϊστάμενος Εκπαίδευσης Νομού Πειραιά. Η πλούσια εκπαιδευτική του πορεία, ολοκληρώθηκε το έτος 2000 με 35 συναπτά έτη προσφοράς, συνταξιοδοτούμενος με το βαθμό του επιτίμου προϊσταμένου!
Ωστόσο, και μετά την συνταξιοδότησή του, ο Γιάννης Συγγελάκης παρέμεινε ένας καθόλα ενεργός πολίτης. Αγωνίζονταν ακατάπαυστα για να αναδειχθεί η θυσία των Βιαννιτών, να καταδειχθεί η βαρβαρότητα των Ναζί κατακτητών, και να παραμείνει ζωντανή η απαίτηση για απονομή δικαιοσύνης και αποζημίωσης των θυμάτων της γερμανικής θηριωδίας.
Με πρωτοπόρο τον αδερφό του, τον αείμνηστο Χρύσανθο Συγγελάκη, και ακούραστο συμπαραστάτη τους τον μικρότερο αδερφό τους, τον Αριστομένη, κατάφεραν να βγάλουν από την αφάνεια τη Θυσία της Βιάννου και δραστηριοποιούμενοι στο Δίκτυο των Μαρτυρικών Πόλεων και των Χωριών της Ελλάδας, να συντελέσουν καθοριστικά στην ανάδειξη και τη διεθνοποίηση των θυσιών του ελληνικού λαού. Τη διεκδικητική φλόγα μεταλαμπάδευσε στο γιο του, τον Αριστομένη, του οποίου η αγωνιστική δραστηριότητα έχει προ πολλού υπερβεί τα όρια της πατρίδας μας. Ως συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών, ο νεώτερος Αριστομένης αγωνίζεται ακατάπαυστα για τη διεθνοποίηση των θυσιών του ελληνικού λαού και την τεκμηρίωση του δικαιώματος απονομής δικαιοσύνης και αποζημίωσης των θυμάτων της γερμανικής θηριωδίας.
Ο Γιάννης Συγγελάκης, συγκαταλέγεται πλέον στη χορεία των αθανάτων. Η ζωή του αποτελεί για όλους μας ένα σπουδαίο μάθημα. Από τη γέννησή του έως και την ύστατη στιγμή του, μας δίδαξε τι σημαίνει να είσαι αγωνιζόμενος άνθρωπος.
Τι σημαίνει να μην αρκείσαι στα τετριμμένα και τι σημαίνει να αναζητάς το κάτι παραπάνω, χωρίς να στοχεύεις στον υλικό πλουτισμό. Μακάριοι όσοι ευτύχησαν να κοινωνήσουν από τον πνευματικό πλούτο του εκλιπόντος. Μακάρια τα δύο εξαιρετικά του παιδιά στα οποία μεταλαμπαδεύτηκε η αέναη αναζήτηση της πνευματικής καλλιέργειας, της αγωνιστικής αναζήτησης και διεκδικητικότητας για το κοινό καλό!
Αγαπητέ και σεβαστέ κύριε Γιάννη…
Καλό σου ταξίδι στην αιωνιότητα…
Καλό παράδεισο στο σκληρό δίσκο της Ιστορίας και της Συλλογικής Μνήμης!
