Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της συνταγής θυμίζει έντονα την γνωστή, τουλάχιστον στους γνωρίζοντες την βορειοελλαδίτικη κουζίνα, ζυμαρόπιτα!
Σε τι συνίσταται το «άψε – σβήσε»;
1ο) Σε λίγα υλικά
2ο) Σε απλή και γρήγορη διαδικασία.
Μακάρι να μπορούσαν να είναι έτσι όλες οι συνταγές!
Παρόλο που η στήλη μαγειρικής στα viannitika.gr έχει και παλιότερα δημοσιεύσει κι άλλες συνταγές τυρόπιτας, με χαρά δημοσιεύουμε σήμερα τούτη εδώ και για αυτό καθαυτό το «άψε-σβήσε» που προαναγγέλθηκε στον τίτλο, αλλά και διότι, πρόκειται για μια ιδιαίτερα γευστική τυρόπιτα.
Ένας επιπρόσθετος λόγος που δίνει στη γράφουσα, ιδιαίτερη ικανοποίηση, είναι το γεγονός πως αυτή η συνταγή δεν υπάρχει στις γνωστές σε όλους μας πηγές συνταγών (βιβλία – διαδίκτυο) αφού αποτελεί μια συρραφή, θα λέγαμε, διαφόρων πληροφοριών αλιευμένων από συναφείς παρασκευές, πλην εμπλουτιζόμενων με αρκετή δόση προσωπικής φαντασίας.
Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της συνταγής θυμίζει έντονα την γνωστή, τουλάχιστον στους γνωρίζοντες την βορειοελλαδίτικη κουζίνα, ζυμαρόπιτα!
Δεν θα τολμήσω όμως να την αποκαλέσω ζυμαρόπιτα, κυρίως σεβόμενη την παραδοσιακή μαγειρική του τόπου μας, παρόλο που αναγνωρίζω το δικαίωμα και κάθε περιοχής αλλά και κάθε μάγειρα /μαγείρισσας στις μικροδιαφοροποιήσεις.
Κι εδώ, θαρρώ πως αξίζει να αναφέρω την πρόσφατη εμπειρία μου από τη δοκιμή της «ωραιότερης ζυμαρόπιτας της Ηπείρου» όπως την αποκάλεσε πρόσφατα, παρουσιάζοντάς την σε ένα από τα καλύτερα sites μαγειρικής στη χώρα μας, ο συντάκτης-μάγειρας του site.
Ήταν πραγματικά η ωραιότερη ζυμαρόπιτα που έχω δοκιμάσει και μπορώ να πω πως, τα συχνά ταξίδια μου στην Ήπειρο, μου έχουν δώσει την ευκαιρία να δοκιμάσω πολλές.
Υπέροχα τυριά και βούτυρα έχει αυτός ο πανέμορφος τόπος, πώς να μην δώσει νοστιμιές;
Όμως κι εμείς, εδώ στην Κρήτη, έχουμε τις δικές μας νοστιμιές. Το ελαιόλαδό μας καθώς και το τυρί-φέτα που τα τελευταία χρόνια παράγουμε όλο και περισσότερο, μπορούν να δώσουν ένα εξίσου ενδιαφέρον γευστικό αποτέλεσμα.
Κατά μια έννοια, ίσως και καλύτερο, αφού το πείραμα αυτής εδώ της συνταγής δείχνει να ξεπερνά την «ωραιότερη ζυμαρόπιτα της Ηπείρου» σε ένα τουλάχιστον σημείο: Σ’ εκείνο της διατήρησης της τραγανότητάς της, ακόμη και την επόμενη μέρα!
Πράγματι φίλοι μου, τα κομμάτια που περίσσεψαν από την εξαιρετική ζυμαρόπιτα που φάγαμε στο πρωινό μας σε εκείνον τον υπέροχο ξενώνα σε χωριό του Ζαγορίου, και που ο φιλόξενος οικοδεσπότης, μας τα τύλιξε και μας τα πρόσφερε για προσφάι κατά την περιήγησή μας, λίγες ώρες μετά ήταν πολύ μαλακωμένα. Κι αυτό για μένα συνιστά μια αδυναμία, την οποία αποφεύγω γενικά στις πίτες και επιχείρησα στην παρούσα συνταγή να ξεπεράσω.
Κάπως έτσι, ετούτο το κείμενο, φτάνει σε σας και ως πρόκληση για μια δοκιμή!
ΥΛΙΚΑ (για ένα ταψί 30Χ40)
1 ποτήρι (νερού) γάλα
1ποτήρι (ν) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 ποτήρι (ν) ελαιόλαδο
660γρ -700γρ. τυρί Φέτα
1 κοφτό κουταλάκι (γλυκού) αλάτι
4 αυγά καλά χτυπημένα.
Επί πλέον για το ταψί & το στήσιμο της πίτας
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο
2 κουταλιές (σούπας) από τα αυγά της βασικής συνταγής
2 κουταλιές (σούπας) γάλα
Σουσάμι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε σε μια κατσαρολίτσα το γάλα, το αλάτι και το λάδι και την τοποθετούμε στην εστία.
Μόλις αρχίσουν να βράζουν τα υγρά, μετράμε δύο (2) λεπτά και, ρίχνουμε με μια κίνηση όλο το αλεύρι.
Μ’ ένα μεγάλο κουτάλι ανακατεύουμε γρήγορα μέχρι το ζυμάρι να ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας και να συγκεντρώνεται όλο γύρω από το κουτάλι.
Τότε αποσύρουμε την κατσαρολίτσα από την εστία και μεταφέρουμε το ζυμάρι σε ένα κρύο σκεύος για να κρυώσει.
Είναι η στιγμή που θα ανάψουμε τον φούρνο μας στους 200 β.
Θα χτυπήσουμε τα αυγά καλά και θα ξεχωρίσουμε από αυτά δυο κουταλιές της σούπας, για να αλείψουμε την πίτα μας όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Θα θρυμματίσουμε την φέτα.
Μόλις το ζυμάρι μας κρυώσει (ή είναι ελάχιστα χλιαρό) θα του προσθέτουμε λίγο-λίγο το αυγό, ενώ θα το χτυπούμε καλά, είτε με το μίξερ είτε με έναν αυγοδάρτη.
Όταν ενσωματωθεί όλο το αυγό στο ζυμάρι θα ετοιμάσουμε το ταψί μας.
Ρίχνουμε το λάδι (μισό ποτήρι) στο ταψί, λαδώνουμε τα χέρια μας με αυτό και απλώνουμε ισόπαχα τη ζύμη. Το λάδι θα σας φανεί πολύ αλλά χρειάζεται να σκεπάζει την ζύμη.
Απλώνουμε τη φέτα στην επιφάνεια της ζύμης και με την παλάμη μας πιέζουμε ελαφρά να εισχωρήσει ελάχιστα μέσα στο ζυμάρι.
Χαράσσουμε την επιφάνεια μέχρι τον πάτο του ταψιού σε τέσσερις λωρίδες.
Με τη βοήθεια μιας σπάτουλας προσπαθούμε να σκεπάσουμε τις λωρίδες με το ήμισύ τους, τοποθετώντας την σπάτουλα στον πάτο και ως τη μέση του πλάτους, κάθε λωρίδας και ανασηκώνοντάς την. Ρολάρουμε, δηλαδή, κατά μήκος, κάθε λωρίδα.
Με τα δάχτυλά μας πιέζουμε λίγο τις λωρίδες για να πλατύνουν.
Χαράσσουμε κάθε λωρίδα σε κομμάτια κάθετα προς την διεύθυνση που χαράξαμε αρχικά.
Αραιώνουμε με το γάλα την ποσότητα των χτυπημένων αυγών που κρατήσαμε και αλείφουμε την τυρόπιτα.
Πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι.
Ψήνουμε, στη χαμηλή σχάρα, για μισή ώρα χωρίς να ανοίξουμε τον φούρνο.
Μετά από μισή ώρα βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο, γέρνουμε προσεκτικά το ταψί στον νεροχύτη για να αδειάσουμε όσο λάδι μπορούμε, και ξαναβάζουμε το ταψί στον φούρνο για να ψήσουμε για άλλη μισή ώρα χαμηλώνοντας τη θερμοκρασία στους 175 β.
Μετά το 2ο μισάωρο, ανοίγουμε ελάχιστα την πόρτα του φούρνου και ψήνουμε για δέκα (10) λεπτά ακόμη.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Μπορείτε να αντικαταστήσετε το ελαιόλαδο με άλλο φυτικό λάδι ή βούτυρο 2) Αν επιθυμείτε, προσθέσετε στη φέτα λίγο πιπέρι 3) Μην μειώσετε την ποσότητα του λαδιού διότι δεν θα έχετε το ίδιο αφράτο αποτέλεσμα. Θυμηθείτε πόσο αφράτες και τραγανές γίνονται οι πίτες του τηγανιού, των οποίων το λάδι τηγανίσματος, στο τέλος το πετάμε 4) Όσες/όσοι έχετε φτιάξει «σου αλά κρεμ» θα διαπιστώσετε πως η ζύμη της συνταγής μας είναι ακριβώς η ζύμη των «σου».
***Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μονάχα τμήματος του παρόντος και μόνο εφόσον αναφερθεί μέσα στο κείμενο η δημιουργός και το site με ενεργό σύνδεσμο που θα ανακατευθύνει τον αναγνώστη
