Τόσο μακριά αλλά τόσο ... κοντά!

Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κεφαλοβρυσίου απουσιάζει από το χωριό του, αλλά διαδικτυακά παρακολουθεί τις σημερινές εκδηλώσεις
Όταν θέλεις κανείς κάτι τόσο πολύ, κάνει τα πάντα για να το επιτύχει... Και αν βρίσκεται μακριά, μπορεί να ... εκμηδενίσει την απόσταση και να βρεθεί κοντά σε αγαπημένους του ανθρώπους!
Ο λόγος για τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Κεφαλοβρυσίου, Κώστα Κοντάκη, ο οποίος απουσιάζει από το αγαπημένο του χωριό, εδώ και λίγες ημέρες, και απουσιάζει από τις σημερινές εκδηλώσεις.
Ο ίδιος μιλώντας στο viannitika.gr, τόνισε ότι παρακολουθεί τις εκδηλώσεις διαδικτυακά κι έτσι ο 'πόνος' του ... μετριάζεται.
Ο ίδιος σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επισήμανε με αφορμή τη σημερινή μέρα:
"Σήμερα τα συναισθήματα της Βιαννίτικης κοινωνίας είναι ανάμεικτα, αφ' ενός ζωντανεύουν οι μνήμες της εκτέλεσης των δικών μας ανθρώπων,των παππούδων μας,των πατεράδων μας,των αδελφών μας,των χωριανών μας και αφ'ετέρου δείχνουμε περίτρανα ότι δεν τους λησμονούμε,ότι τιμούμε την θυσία τους εμείς οι απόγονοι τους. Ο φρικτός Σεπτέμβρης του 1943 δεν πρέπει να ξεχαστεί γιατί ποτέ μια κοινωνία, ποτέ ένας λαός δεν μπορεί να έχει μέλλον αν δεν τιμά την ιστορία του και τους αγώνες του. Εμείς τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Κεφαλοβρυσίου ως μέλη της Βιαννίτικης κοινωνίας είμαστε περήφανοι για σας και τούτο το αίσθημα μας κάνει πιο έντονο το δικό μας χρέος να διατηρήσουμε την μνήμη σας ζωντανή. Είναι αναγνώριση της θυσίας σας, τιμή στη μνήμη σας αλλά και μεγάλη συμπαράσταση σ'όλους αυτούς που είναι ταγμένοι στο καθήκον όταν διαπιστώνουν ότι η κοινωνία δεν ξεχνά αλλά τιμά εκείνους που έχουν κάνει το καθήκον τρόπο ζωής. Δεχτείτε αγαπημένοι μας από μας τους απογόνους σας την ευγνωμοσύνη μας την αγάπη μας,το σεβασμό μας και την αλύγιστη πίστη μας ότι δεν πεθανατε τα χρόνια κι αν περνάνε τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε. Δεν σας ταιριάζουν δάκρυα, παιάνες σας ταιριάζουν και ύμνοι και τραγούδια,η μνήμη σας ζει και φτερουγίζει κοντά μας γοργή σαν τον αέρα και ζεστή σαν αγκαλιά. Κοιμηθήτε ήσυχοι ο δρόμος που χαράξετε χρυσίζει τα μεσουρανα και χαράζει την τροχιά σας που ακολουθούμε εμείς. Το δικό σας παράδειγμα μας εμπνέει και μας καθοδηγεί στο δρόμο του μεγάλου καθήκοντος. Όσο πάλλεται Βιαννίτικη ψυχή το υπέροχο παράδειγμα σας θα αποτελεί το γλυκύτερο όραμα μας. Είναι σπουδαίο σήμερα αυτό που γίνεται στον Αμιρά της Βιάννου γιατί πλέον γνωρίζεται γαλήνιοι ότι κρατώντας την θύμηση σας ζωντανή αναγνωρίζουμε την προσφορά σας και σεβόμαστε την θυσία σας. Από το δικό σας μεγαλείο θα αντλούμε αστείρευτες δυνάμεις και ρίγη συγκίνησης και περηφάνειας θα πλημμυρίζουν την ψυχή μας. Η δική σας θυσία μας γεμίζει θαυμασμό και μας κάνει περήφανους που είμαστε απόγονοι σας. Με τούτες τις σκέψεις αθάνατοι νεκροί μας τούτη την ιερή στιγμή που η ψυχή μας καίγεται σαν Αγιοκέρι αποτίουμε με ταπεινότητα φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στο τιτάνιο έργο σας".