Τα λαψανίδια είναι από τα το πρώτα βραστά χορταρικά της χρονιάς, και είναι τόσο λατρευτά από τον κρητικό λαό, που συναγωνίζονται τα πικροράδικα και τα βρουβάσταχα!
Τα λαψανίδια κι οι χοχλοί, στα χρόνια που περάσαν, είναι αιτία που πολλοί, ποτέ δε επεινάσαν!
Πολλοί είναι οι λάτρεις του λαψανιδιού, κυρίως του βλασταριού του φυτού, αλλά οι λάτρεις του είδους όπως και στη βρούβα, μπορεί να κόβουν από πολύ μικρό το «πρωτοφανίστικο» φυτό, και να το κάνουν τηγανητό ομελέτα!
Στη περίπτωση του «τσιμπητού» λαψανιδιού, δεν πρέπει να έχει ανθίσει όταν το κόβουμε, γιατί «είναι πυρό, και πειράζει στα αθριτικά» όπως έλεγε η γιαγιά μου! Κόβεται σε ύψος που να μην ειβαι πολύ μεστωμενο.
Πρέπει να κόβεται δηλαδή εύκολα.
Αφιυ κοπουν τα λαψανιδια μας, καθαρίζοται από τα φύλλα επιτόπου ή στο σπίτι, και αφού ξεπλυθουν καλά με δύο τρία νερά, ρίχνονται μετά σε νερό που ήδη βράζει.
Σε λίγα λεπτά, δέκα περίπου ειναι έτοιμα, και μπαίνουν στο πιάτο μας με λάδι και αλάτι!
Ο κρητικός δεν θέλει ιδιαίτερα το λεμόνι στα λαψανίδια και βρουβάσταχα, αλλά δεν απαγορεύει και κανένα να ρίξει αν θέλει!
Ιδανικά τα λαψανιδάσταχα είναι να συνοδεύονται με λίγη πατάτα βραστή επίσης, και με συνοδεία αυγά βραστά και κρεμμύδι.
Τα αυγά είναι για να συνοδέψουν το κόκκινο κρασάκι!
