…Είχαμε τότε στρώσει ένα λευκό τραπεζομάντηλο στο τραπέζι της κουζίνας για να ταιριάζει με την αγάπη μας…
Εγώ, «η σπουδαγμένη», με τη σοβαρότητα ενός μεγάλου διδάσκαλου, ξεκίνησα να σου μαθαίνω γράμματα...
Μάθημα 1ο: Όλα τα ονόματα γράφονται στην κατάληξή τους με ήτα.
-«Με ήτα λοιπόν Μάνα γράφονται όλα τα ονόματα: Κρήτη, Κλεάνθη και βέβαια το Ροδάνθη… Εντάξει με αυτό»;
-«Ναι το κατάλαβα».
- «Ωραία! Για πες μου τώρα ένα παράδειγμα ….»
- «Το φεγγάρη!»
- «Όχι μάνα! Το φεγγάρι γράφεται με γιώτα», δυσφόρησα εγώ.
-«Μα γιατί, αφού αυτό είναι το όνομά του;».
Με ρώτησες κι είδα την απογοήτευση στα μάτια σου. Δεν μπόρεσα να σου το αρνηθώ…..
-«Ναι Μάνα, εγώ έκανα λάθος, το φεγγάρι γράφεται με ήτα»!
Τι σημασία έχει Μάνα πώς γράφεται, όταν το βλέπω κάθε μέρα στα μαλλιά σου; Όταν μπορώ να το ξεκρεμάσω από τον ουρανό και να σου το χαρίσω; Ναι Μάνα, το φεγγάρι γράφεται με ήτα, αρκεί να μου χαμογελάς…. Έκαμα λάθος η «σπουδαγμένη»...
Τελικά εγώ είμαι η αναλφάβητη.... Πώς γυρνά ο χρόνος πίσω…
