Τίτλοι τέλους για τον Κώστα Κοντάκη από τον Πολ. Σύλλογο Κεφαλοβρυσίου

Την αποχώρηση του από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κεφαλοβρυσίου, έκανε γνωστή ο πρώην πρόεδρος και τωρινός υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, Κωστής Κοντάκης.

Ο κ. Κοντάκης, ένα άτομο με πολυετή και ουστιαστική προσφορά στο Κεφαλοβρύσι, έγραψε τα εξής στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του:

Οι περισσότεροι κύκλοι που ανοίγουν στην ζωή μας ακόμη κι αν είναι επιλογή μας έρχεται η στιγμή που κλείνουν.
Άλλωστε οι κύκλοι της ζωής είναι για να ανοίγουν να κλείνουν και να ξεκινούν καινούργιοι.
Πιστεύω λοιπόν αγαπητά μέλη του συλλόγου Κεφαλοβρυσίου ότι ο κύκλος ο δικός μου που ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια περίπου ως πρόεδρος του συλλόγου μας κλείνει σήμερα και θέλω να πιστεύω δεν ήταν φαύλος. Κλείνει σήμερα ύστερα από πέντε χρόνια δύσκολα με αντιδράσεις, με διαφωνίες, με γκρίνιες, με απειλές, με Covid, αλλά με παρά πολύ δουλειά.

Αποχωρώ περήφανος και ικανοποιημένος για όλα όσα καταφέραμε για τον τόπο μας για το χωριό μας. Ευτύχησα να έχω όλα αυτά τα χρόνια πανάξιους συνεργάτες, συνοδοιπόρους στο όμορφο, ομολογουμένως, αυτό ταξίδι της ζωής μου, σε μια ακόμη εμπειρία ζωής για μένα και τους ευχαριστώ θερμά μέσα από τα βάθη της ψυχής μου. Επίσης "το ευχαριστώ" είναι λίγο για όλα τα μέλη του συλλόγου μας, για όλους τους χωριανούς που μας στήριξαν σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Το μεγάλο "ευχαριστώ" όμως είναι στην σύζυγό μου που ήταν πάντα δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια, ανέχθηκε τις απουσίες μου, αλλά και τις ιδιοτροπίες μου. Τέλος ευχαριστώ και όλους όσους μας πολέμησαν γιατί απλά μας έκαναν πιο δυνατούς και περισσότερο προσηλωμένους στους στόχους μας.

Αποχωρώ σήμερα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο και έχω την συνείδησή μου ήσυχη και καθαρή γιατί δούλεψα με πάθος, με σεβασμό, με διαφάνεια αλλά και αξιοπρέπεια. Ελπίζω ότι αποδείχθηκα άξιος της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν οι χωριανοί μου.

Βεβαίως κάθε τέλος είναι και επώδυνο, κάθε αντίο εμπεριέχει και πόνο, όμως στην προκειμένη περίπτωση σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Κοιτάζω όμως πίσω μου και ρίχνω μια ματιά γύρω μου και βλέπω ότι αυτοί που αγαπούν πραγματικά το χωριό τους, τον τόπο τους είναι ακόμη εκεί και να πω την αλήθεια δεν τους είχα προσέξει όλους, επειδή ήμουν απασχολημένος κυνηγώντας ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν πρόθεση να μείνουν στην ζωή μου και επιτέλους δεν είχαν την πρόθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς.

Αναμφίβολα φίλες και φίλοι το τέλος πονά αλλά είμαι σίγουρος ότι ο σύλλογος θα προχωρήσει πατώντας στο παρελθόν για να χτίσει ακόμη καλύτερο μέλλον. Βεβαίως, δεν θα γίνει εύκολα, ούτε γρήγορα, θέλει επιμονή, υπομονή και πολύ-πολύ δουλειά. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη οι χωριανοί που προσφέρουν απλόχερα τον χρόνο τους για το καλό του χωριού μας. Τέλος θα μου επιτρέψετε αγαπητοί χωριανοί να τονίσω ότι είναι ώρα ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας και την καρδιά μας και να καταλάβουμε ότι χωρίς συλλογικότητα δεν μπορεί να υπάρξει υγιής και δημιουργική κοινωνία.