Όταν περιήλθε σε γνώση μου το καταπληκτικό φωτογράφημα ενός καλού φίλου και σπουδαίου της φωτογραφικής τέχνης, του Μανώλη Τσαντάκη, "έπιασα ψιλή κουβέντα" με την εν λόγω φωτογραφία.
Κι είχε τόσα πολλά να μου αφηγηθεί… Μα βέβαια μιλούν οι φωτογραφίες! «Έχουν μάτια κι έχουν στόμα κι όλο σου μιλούν ακόμα. Σου μιλούν και σου φωνάζουν κι είναι σαν ν’ αναστενάζουν»… Η μνήμη φίλτατοι δεν αναφέρεται μονάχα στο παρελθόν. Έχει παρόν, όπως έχει και μέλλον…
Βεβαίως, θρέφεται από τα περασμένα, αλλά είναι το αίμα του παρόντος μας και η ψυχή του μέλλοντός μας… Μια μνήμη διαρκείας, που αν την σέβεσαι, σε καλημερίζει με το γέλιο της, σε χαϊδεύει με τα αφηγήματά της, σε θωπεύει με τη ματιά της. Αν δεν την σέβεσαι μεταμορφώνεται σε νέμεση-τιμωρό και αφυδατώνει το παρελθόν σου… Δεν υπάρχει ζωή χωρίς παρελθόν, γιατί πολύ απλά η ζωή του μέλλοντος είναι η Μνήμη!
Κουβεντιάζοντας με την φωτογραφία που σας παραθέτουμε, βιώσαμε ένα γοητευτικό και συνάμα οδυνηρό ταξίδι στο παρελθόν, που μπορεί να έχει το πρόσημο του σχετικά πρόσφατου, αλλά μας δίνει το συγκριτικό πλεονέκτημα να δούμε τι είχαμε-τι χάσαμε, να διαπιστώσουμε την κοινωνική μας ένδεια, και να κάνουμε το τόσο οδυνηρό προσκλητήριο ζώντων και τεθνεώτων… Οι απουσίες πολλές και ακριβές… Άνω Βιάννος, τέλη της δεκαετίας του 1980. Εκεί, στο Μεγάλο Πλάτανο, «χτυπούσε» η καρδιά της κωμόπολης…
Τα πέριξ του πλατάνου τέσσερα μεγάλα καφενεία, διαχειρίζονταν με πλήρη αρμονία τις επιλογές των πελατών τους, κι αυτό, ήταν ένα αδιάσειστο τεκμήριο λαϊκού πολιτισμού. Δυστυχώς, στις μέρες μας χάθηκε κι αυτό, θυσία στο βωμό των μικροτήτων και του μοναχοφαγισμού ορισμένων… Οι υπερήλικες Βιαννίτες, απολάμβαναν τη δροσεράδα του μεγάλου γίγαντα που τώρα και χίλια διακόσια χρόνια σκιάζει αφιλοκερδώς. Αριστερά με τα σιδερένιες πόρτες, το καφενείο της κ. Νίκης Γελασάκη, εκεί όπου σήμερα «χτυπά» η καρδιά του Viannitika.gr και παραδίπλα, με τις μπλε πόρτες, το καφενείο του Ηλία Παναγιωτίδη.
Η ομηρική μάχη στο τάβλι ανάμεσα στον +Δημήτρη Σηφάκη (ΟΤΕ) και στον +Αντώνη Κοκκινάκη, δεν έχει αφήσει ασυγκίνητους τους παρευρισκόμενους. Διακρίνονται από αριστερά: +Παπά Γιάννης Μηλιαράς, +Κωστής Ζ. Παπαδημητράκης, +Νικολής Γ. Σπανάκης (Παπαδόγραμπρος), Σταύρος Ι. Αγαπάκης, +Μανώλης Μιχελογιαννάκης, +Μιχάλης Βολωνάκης, +Μαθιός Κοτσυφάκης, +Ηρακλής Παπαδημητράκης, +Ζαχαρίας Μεταξάκης, δίπλα του (με την πλάτη γυρισμένη) +Αντώνης Κοκκινάκης, +Δημήτρης Σηφάκης, +Μιχάλης Κουφαλιτάκης, +Δημήτρης Μπιτσακάκης (Κουρέας), +Γιάννης Παπαδημητράκης (Χαρκιάς) και Νίκος Καπρούτσος. Όρθιοι ο Γιάννης (οικονομικός μετανάστης εκ Βουλγαρίας) και με την άσπρη μπλούζα ο Μαθιός Παπαδομαρκάκης. Θλιβερός απολογισμός: 4 οι ζώντες 13 οι τεθνεώτες!
Υ.Γ. Θερμές ευχαριστίες στον κ. Μανώλη Τσαντάκη, τον καλό φίλο και εξαίρετο φωτογράφο που μας δώρισε την καταπληκτική αυτή φωτογραφία.
