«Ως άνθος μαραίνεται και ως όναρ παρέρχεται και διαλύεται πας άνθρωπος…»
Η επίκληση και η παράθεση του αποσπάσματος από την νεκρώσιμο ακολουθία, είναι ο αντίποδας στην πανέμορφη φωτογραφία που ανασύραμε από το φωτογραφικό μας αρχείο.
Είναι Ιούνης του 1956 όταν, τέσσερεις Βιαννίτες που βρίσκονται στην ομορφότερη ηλικία τους, ανηφορίζουν προς το ιστορικό Γυμνάσιο Βιάννου, για να απολαύσουν τις Γυμναστικές επιδείξεις! Νειάτα σφριγηλά που ξεχειλίζουν ζωή και ομορφιά. Καλοντυμένοι και ευπρεπείς ποζάρουν μπροστά στο φωτογραφικό φακό του αείμνηστου Μανώλη Παπαδογιάννη ή Σιρκούφη. Έκδοχο του φωτογραφικού «κλικ», η πανέμορφη φωτογραφία που σας παραθέτουμε.
Από αριστερά, ο άρτι εκδημήσας Νίκος Σπυρίδωνος Αγαπάκης, που αποκατέστησε τις ισορροπίες ανάμεσα στους ζώντες και τους τεθνεώτες. Είναι ο άνθρωπος που με το φορτηγό αυτοκίνητό του, για σχεδόν μισό αιώνα, είχε το υψηλό καθήκον να μας μεταφέρει τρόφιμα και πρώτες ύλες, οικοδομικά υλικά κ.α., να πηγαίνει στο Ηράκλειο και στην Αθήνα τον παραγόμενο αγροτικό μόχθο, όπως βέβαια και να μεταφέρει τα περιβόητα και πολυαναμενόμενα «δέματα» που έφευγαν από τα χωριά προς την Αθήνα με αποδέχτες τους φοιτητές, τα συγγενικά και φιλικά μας πρόσωπα.
Δίπλα του, ο Μανώλης Ν. Κονδονασάκης που δυστυχώς μίσεψε σχετικά νέος. Είναι ο άνθρωπος που εκτός από το ψιλικατζίδικό του, στο Σωρό της Άνω Βιάννου, ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με την παραγωγή και εμπορία των Αναψυκτικών Βιάννου.
Δεξιά ο Χαράλαμπος Ι. Παπαδομαρκάκης που για πολλά χρόνια υπήρξε ο άξιος συνεχιστής της εμπορικής κίνησης στο Σωρό της Άνω Βιάννου. Μετά το γάμο του με την Ιωάννα Πολυβίου Λουλάκη, τα δύο μεγάλα εμπορικά, του πατέρα του Ιωάννη Παπαδομαρκάκη (Μπογιατζάκη) και του πεθερού του, Πολύβιου Λουλάκη συγχωνεύθηκαν και, στις παλιές-καλές εποχές το νέο κατάστημα ήταν από τα πλέον σύγχρονα και πολυφορτωμένα εμπορικά της Επαρχίας Βιάννου!
Δίπλα του ο Μανώλης Κ. Καραγιωργάκης ή ο «Μανώλης τσ’ Αγάπης», όπως είναι γνωστότερος. Γιος του θρυλικού Αραπόκωστα, ο Μανώλης υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως δικαστικός υπάλληλος στα δικαστήρια Ηρακλείου, αλλεπάλληλες φορές εξελέγη κοινοτικός και δημοτικός σύμβουλος, ενώ για δύο τετραετίες υπηρέτησε ως αντιδήμαρχος στο Δήμο Βιάννου.
Δυστυχώς, η φθορά του αδυσώπητου χρόνου αφήνει παντού σημάδια… και στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Ως ήδη προελέχθη, «Ως άνθος μαραίνεται και σαν όνειρο παρέρχεται πας άνθρωπος»…
Υ.Γ. Το Φωτόγραμμα είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Νίκου Σπυρίδωνος Αγαπάκη
