Τα εννιάχρονα από την απουσία της μάνας…

Ο Νίκος Στρατή Κυριακάκης, είναι ένας προικισμένος και ευαίσθητος φίλος από το Θωμαδιανό του Δήμου Βιάννου.
Στην εκδημία της μητέρας του, έγραψε ένα εξαίσιο ποίημα, κάτι σαν τον επιτάφιο θρήνο. Σήμερα, 25 Μαΐου, συμπληρώθηκαν 9 χρόνια από τότε που η κουρασμένη μάνα έκλεισε για πάντα τα μάτια της… Ο Νίκος, έγραψε το ακόλουθο αριστουργηματικό-γεμάτο συναίσθημα και αγάπη ποίημα:
Σήμερα κλείνουνε εννιά
χρόνοι που λείπεις μάνα
κι ακόμα οι περαστικοί
πού βρίσκεσαι ρωτούνε,
πρέπει πως δεν ακούσανε
τη νεκρική καμπάνα
ούτ’ είδαν φίλους και γνωστούς
να σ’ αποχαιρετούνε.
Γιατί δεν πέρασε ποτέ
κανείς απ’ την αυλή σου
φίλος γνωστός ή συγγενής
κι άγνωστος περασάρης
που να μην ήπιε δροσερό
νερό απ’ το σταμνί σου
κι ένα γλυκό με μια ρακή
να μην τονε τρατάρεις.
Αλλού κοιτώ όταν ρωτούν
«που σαι;», γιατί δακρύζω,
και δείχνω προς τον ουρανό
πως είσαι ανεβασμένη,
μα στα κρυφά τα δάκρυα
που τρέχουνε σκουπίζω
και λέω σ’ όλους με χαρά
πως είσ’ ευτυχισμένη.
Εννέα χρόνια και ποτέ
δεν έλειψες μια μέρα
εσύ θα βρεις τρόπο να ’ρθεις
ό,τι καιρό κι αν κάνει
να μου κρατήσεις συντροφιά
στ’ ονείρου την βεγγέρα
ή στα σοκάκια του χωριού
να πάμε για σεργιάνι.
Σαν να μην έφυγες ποτέ
μάνα από κοντά μου
μέσα στο σπίτι ακούγεται
τ’ ανάλαφρό σου ζάλο
κι από το φως του καντηλιού
π’ ανάβω στην καρδιά μου
βλέπω τον ίσκιο σου παντού
απ’ όπου κι αν προβάλω.
Μην έχεις έγνοια μάνα μου
καλά ’μαι, μη φοβάσαι.
Η Παναγιά που ’ναι Κερά
στον Δέτη μας προσέχει
τη νύφη, τα εγγόνια σου,
και μην παραπονάσαι
γιατί στην προστασία Της
από καιρό μας έχει…
Νίκος Στρατή Κυριακάκης
25 Μαΐου 2020