Ποιανού μαχητή χαμένου στο σωρό άθελά του ξανάρχεται μέσα μου;
Οδυσσέας Ελύτης
Ο πόλεμος άφησε βαθιές ουλές σε κάθε βιαννίτικο σπίτι. Δάκρυα, ορφάνια, μαυροντυμένες γυναίκες, πείνα, αγώνας…για την επιβίωση.
Αν δεν υπήρχαν οι Σουλιώτισσες η ιστορία θα μιλούσε για τις Βιαννίτισσες.
Αντάρτισσα στο βουνό όποτε η περίσταση το κάλεσε, αγωνίστρια της καθημερινότητας η γυναίκα του τόπου μας σήκωσε αγόγγυστα στους ώμους της τη ζωή. Όμως το συγκλονιστικότερο όλων είναι ότι έδειξε αφάνταστη αξιοπρέπεια στο πένθος της από τον όλεθρο του πολέμου.
Η συγκλονιστική αυτή φωτογραφία είναι τρανταχτή απόδειξη της λεβεντιάς της Βιαννίτισσας. Μορφές που σημάδεψαν την ύπαρξή μας, που κέντησαν με το μεράκι τους τις ομορφότερες δαντέλες στο τελάρο της ζωής.
Ζαχαρένια, Ελένη, Κατίνα Βουλγαράκη, Ζωή και Άννα Μπριντάκη και η χαροκαμένη Κατίνα Μάστορα. Στο ξέκορφο, το αύριο, η ελπίδα. Βικτωρία Παπαδάκη, Μιχάλης και Μαργαρίτα Μάστορα.
