"Όποιος έχει θέρμες* να πιει ρακή με μπαρούτι και θα γειάνει"
Ακούει ένα πρωί η Κώσταινα, που ξελάλιε τα βούγια να πα τα ποτίσει, να λένε οι άντρες στο ντουκιάνι του χωριού.
Ξετελεύει με τα ζωντανά και πάει ντουγρού στου Μαθιού το ντουκιάνι και πήρε τη ρακή.
Πάει και στου Μανωλιού του Σπανού το μαγαζέ κι αγοράζει το μπαρούτι.
Τ’ ανακατώνει καλά-καλά και τα πίνει, επήε να κουζουλαθεί από τη ζάλη και τον πονοκέφαλο!
Εξεφουντάνισέ τη κι πήρε τα μουντάνια και τη ήβγαλε στη Πλάκα, στη Ρίχτρα, που κατέβαινε το Αμιριώτικο νερό.
Γδύθηκε κι έβαλε τη κεφαλή τζη που ντουντούνιζε, στο νερό και μουγκανιότανε ωσά το βούι.
Ακούσανέ τη από το χωριό οι γυναίκες τη μαζώξανε και φωνιάξανε το γιατρό το Κοντύλα και τσή κάμε πλύσεις στομάχου, μα τανε γερό σκαρί κι ήντεξε.
Κι από ‘κειά τση βγήκε το:
"Λενιώ, έ Λενιώ ήφερε το Μανωλιό του Σπανού μπαρούτι"!
* Θέρμες= ελονοσία
"διήγηση της μάνας μου για τη γιαγιά της τη Κώσταινα 1885-1978"
