Θυμάστε την ατάκα του Γιάννη Γκιωνάκη «πορτοκαλάδα από πορτοκάλια»;
Με παρόμοιο δίλημμα θα καταπιαστούμε σήμερα.
Διότι έτσι όπως δεν είναι δεδομένο το ότι κάθε πορτοκαλάδα γίνεται από πορτοκάλια (υπάρχουν και από σκόνες κι απ’ αρώματα!) έτσι δεν είναι δεδομένο πως κάθε κολοκυθοκεφτές γίνεται από κολοκύθι ή, έστω, από τόσο κολοκύθι όσο δικαιούται ή υποχρεούται να φέρει.
Στη σχέση μου με τους κολοκυθοκεφτέδες υπήρξαν, από παλιά, δύο ζητήματα:
Το πρώτο σχετιζόταν με την συνεκτικότητα του αν ήθελα να μιλώ για καθαρό κολοκυθοκεφτέ κι όχι για «κεφτέ λαχανικών και τυριών με ολίγον από κολοκύθι».
Το δεύτερο είχε να κάνει με τη δυνατότητα να έχω κολοκυθοκεφτέδες, ανά πάσα στιγμή που θα τους επιθυμούσα εγώ ή κάποιος από την οικογένειά μου.
Και, οι σχετικοί με το θέμα μπορείτε να φανταστείτε, ότι το δεύτερο ζήτημα προσέκρουε (και απέκλειε) το πρώτο και η κατάσταση γινόταν εξαιρετικά δύσκολη.
Γνωρίζουμε όλοι πως, τα τριμμένα κολοκύθια αποβάλλουν πολύ υγρό, πράγμα που κάνει το μίγμα τους υπερβολικά υδαρές, και πάντως τόσο υδαρές ώστε, να μην επιτυγχάνεται το πλάσιμο- σχηματισμός (σφαιροποίηση) κολοκυθοκεφτέδων. Και γνωρίζουμε επίσης πως, η λύση που οι μάγειρες/σες δίνουν είναι το να προσθέσουν στο τριμμένο κολοκύθι μια σειρά από πολλά και μπόλικα σε ποσότητα υλικά όπως τυριά, αλεύρι, φρυγανιά τριμμένη και άλλα που «ρουφούν» τα υγρά.
Όμως αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχουμε πλέον μίγμα κολοκυθιού, κυρίως, αλλά μίγμα κάποιων υλικών μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και λίγο κολοκύθι. Με λίγα λόγια το κολοκύθι δεν κυριαρχεί. Και μπορεί το αποτέλεσμα να είναι ένα νόστιμο έδεσμα όμως αυτό δεν είναι κολοκυθοκεφτές.
Μια τεχνική σχηματισμού κολοκυθοκεφτέδων που συνηθίζεται πολύ και που πάντως δεν κάνει… εκπτώσεις στην ποσότητα του κολοκυθιού, είναι εκείνη που αποδέχεται την υδαρότητα των κεφτέδων και προτείνει το τηγάνισμά τους κουταλιά-κουταλιά σαν τους κοινούς τηγανίτες.
Όμως ένα τέτοιο μίγμα δεν αποθηκεύεται στη κατάψυξη κι έτσι το ζητούμενο, να έχουμε τη δυνατότητα τηγανίσματος κολοκυθοκεφτέδων σε μια έκτακτη στιγμή, δεν καλύπτεται.
Τώρα, και μετά από τόση ανάλυση, καταλάβατε μάλλον το δίλλημα:
Κολοκυθοκεφτές καλά σχηματισμένος και άρα με δυνατότητα φύλαξης στη κατάψυξη ,αλλά με ποσότητα κολοκυθιού που δεν δικαιολογεί την ονομασία του ή… κολοκυθοκεφτές «κουταλάτος» που για να τον γευθείς πρέπει να περιμένεις με τις ώρες την προεργασία που απαιτείται;
Κι εδώ έρχεται η απάντηση από την σημερινή συνταγή που δίνει κολοκυθοκεφτέ με μπόλικο κολοκύθι και πρόσμιξη ελάχιστων άλλων υλικών, τέτοιων που να μην αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του αλλά να αναδεικνύουν και να τονίζουν τις αρετές του. Και το κυριότερο; Δυνατότητα κατάψυξής του. ΥΛΙΚΑ
1 και 1/2 κιλού κολοκύθια
1/2 φλιτζάνι τσαγιού τυρί τριμμένο
1/2 φλιτζάνι τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό
1 φλιτζάνι τσαγιού μαϊντανό ψιλοκομμένο
1/2 φλιτζάνι τσαγιού δυόσμο ψιλοκομμένο
2 φρέσκα κρεμμυδάκια
2 αυγά
αλάτι-πιπέρι- κύμινο - κόλιανδρο τριμμένο
ΓΙΑ ΤΟ ΤΗΓΑΝΙΣΜΑ
Αλεύρι, νερό ή σόδα ή μπύρα, ελάχιστο αλάτι (προαιρετικά ασπράδια αυγού)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πλένουμε και σκουπίζουμε τα κολοκύθια.
Τα τρίβουμε στον τρίφτη της ντομάτας, τα αλατίζουμε και τα βάζουμε σε τρυπητό το οποίο τοποθετούμε μέσα σε μια λεκάνη. Τα σκεπάζουμε με μεμβράνη και τα βάζουμε στο ψυγείο για μια νύχτα.
Την επομένη παίρνουμε με τη χούφτα μας μικρές ποσότητες κολοκυθιού, και τις πιέζουμε πολύ για να αποβάλουν όλα τους τα υγρά.
Προσθέτουμε τα αυγά κτυπημένα και το σιμιγδάλι.
Στη συνέχεια προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και τα μπαχάρια .Δεν αλατίζουμε εκ νέου.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 β.
Στρώνουμε σε δύο ταψιά φούρνου αντικολλητικό χαρτί και βάζουμε το μίγμα κουταλιά-κουταλιά.
Ψήνουμε για λίγα λεπτά. Τόσο όσο να σφίξουν οι κεφτέδες μα να μην πάρουν χρώμα.
Τους βγάζουμε από τον φούρνο, τους αφήνουμε να κρυώσουν, τους τοποθετούμε σε μπολ με χαρτί κουζίνας ανάμεσα στις στρώσεις και τους αποθηκεύουμε στη κατάψυξη.
Στην ουσία δηλαδή βάζουμε στην κατάψυξη προψημένους τους κολοκυθοκεφτέδες μας.
Όταν έρθει η στιγμή να τους τηγανίσουμε η διαδικασία είναι εξαιρετικά απλή, γρήγορη και το αποτέλεσμα θα δώσει εξαιρετικούς κολοκυθοκεφτέδες από... κολοκύθι.
Βγάζουμε τους κεφτέδες από την κατάψυξη και τους τοποθετούμε πάνω σε μια καθαρή πετσέτα ή σε χαρτί κουζίνας.
Φτιάχνουμε ένα αραιό κουρκούτι έτσι όπως το συνηθίζουμε δηλαδή με αλεύρι, ελάχιστο αλάτι και νερό ή με μπύρα και αλεύρι ή ακόμη και με την προσθήκη ασπραδιών.
Βάζουμε το τηγάνι να κάψει και μέχρι τη στιγμή αυτή οι κεφτέδες μας έχουν μαλακώσει και είναι έτοιμοι για τηγάνισμα.
Τους βουτάμε έναν-έναν στο κουρκούτι και τους ανασύρουμε αργά με τη βοήθεια ενός πιρουνιού έτσι ώστε να μη μείνει επάνω τους μεγάλη ποσότητα από κουρκούτι.
( Το κουρκούτι το θέλουμε ίσα-ίσα για να βελτιωθεί η όψη τους γι’ αυτό άλλωστε δεν το κάνουμε παχύ, το οποίο, εκτός των άλλων, θα αλλοιώσει και τη γεύση τους)
Τηγανίζουμε και από τις δύο πλευρές μέχρι να ροδίσουν.
***Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μονάχα τμήματος του παρόντος και μόνο εφόσον αναφερθεί μέσα στο κείμενο η δημιουργός και το site με ενεργό σύνδεσμο που θα ανακατευθύνει τον αναγνώστη
