Στον καλό φίλο, το Γιώργη Ραπτάκη, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές και θα αναφερθούμε κι άλλες, γιατί το αξίζει.
Είναι ένας άνθρωπος πολυπροικισμένος. Απ’ όποια πλευρά κι αν τονε έχουμε πράξει παίρνει καλό βαθμό. Κουλαντρίζει τις δυσκολίες τις ζωής με λεβεντιά και αξιοσύνη, ενώ είναι γνωστό το σπουδαίο ταλέντο του στη μαντινάδα.
Ως μαντιναδολόγος, έχει ήδη καταλάβει περίοπτη θέση στο πάνθεον των Κρητών μαντιναδολόγων.
Ωστόσο, είναι θαυμαστός και ο πεζός του λόγος, καθώς με την πρώτη ανάγνωση ενός κειμένου του, διαπιστώνεται ο καθαρός και άμεσος τρόπος έκφρασης.
Αυτά τα λίγα σε ότι αφορά τις χάρες του.
Όμως στην παρούσα αναφορά μας, καθοριστικό λόγο έπαιξαν οι οικογενειακές χαρές του Γιώργη καθώς, λογόστεψε την Άννα, το στερνοπαίδι του!
Ας δούμε, λοιπόν, με πόσο ωραίο τρόπο περιγράφει το ευτυχές γεγονός:
«Έχω μερίδα στο Θεό!
Γιατί, θωρώ τσι στράτες των κοπελιών, να ’ναι ανοιχτές.
Γιατί θωρώ τσοι κόπους μου να δίδουνε καρπούς.
Γιατί με την ευχή του Θεού, έφτασα των χρονών που ’μαι και κάνω όνειρα!
Και παίρνω δύναμη να παλέψω κι άλλο.
Ν’ αξιωθώ να δω τσοι ακριβές τως τσοι χαρές.
Είμαι παππούς από το μεγάλο μου γιό.
Κι εδά, το στεροβύζι μου, εβρήκε το ταίρι του.
Με το καινούριο μου συμπέθερο, εκουβεδιάζαμε.
Πυροσβέστης είναι.
Και τη ζωή του δίνει, για τη ζωή του κόσμου.
-«Εγώ συμπέθερε, (μου λέει) ερώτηξα με ίντα αθρώπους θα κάμω εδικολογιά και μου ’πανε τα καλύτερα λόγια».
(Τιμή μου οι καλές κουβέντες από τσ’ αθρώπους και το ευχαριστώ είναι λίγο).
-«Μα εγώ συμπέθερε, δεν ερώτηξα κανένα! Εγώ, εγνώρισα το παιδί σου κι είδα ένα καλαναθρεμένο κοπέλι. Κι είπα συν-του-νούς μου:
Για να ’ναι ετσά καλό κοπέλι τουτοσές ο ντεληκανής, μόνο από σωστή οικογένεια θα ’ναι ανεθρεμένος».
Στη καρδιά μου το ’χω το Αντωνιό μου. Το γαμπρό μου. Το ταίρι τση θυγατέρας μου τση μικρής.
Οψές, εδώσαμε το «λόγω τιμής»! Και κανείς δε τονέ παίρνει οπίσω.
Χαρές κι αγάπη στο διάβα τση ζωής σας κοπέλια μου!
Για κειονά σου λέω πως έχω μερίδα στο Θεό!
Για κειονά σου λέω...
Με μια καινούργια αίσθηση
αλλιώτικη απ’ τσ’ άλλες..
νιώθω να μπαίνω στου Θεού
τσοι στοργικές του αγκάλες.
Χαρούμενη, Αναστάσιμη,
χτυπά για με η καμπάνα...
γιατί αρραβωνιάστηκε
η κόρη μου η Άννα!
(Τα δίδυμα μου, μου χρωστούνε ακόμη τσοι χαρές τως. Για κειονά σου λέω πως έχω δύναμη και κάνω όνειρα κι ας είμαι των χρονών απού ’μαι)…
Φίλε Γιώργη,
Το Viannitika.gr συμμετέχουν στη χαρά σου! Σου ευχόμαστε είναι ευτυχισμένα τα παιδιά σου και με το καλό και στα στέφανα!
Σου ευχόμαστε ακόμη να είσαι γερός και να ζήσεις πολλές ακόμη ανάλογες χαρές!!!
