Οι αεικίνητες φιγούρες που κρατούν ζωντανά τα χωριά

Τι θα ήταν άραγε τα χωριά της Κρήτης χωρίς αυτές τις αεικίνητες φιγούρες με τα ζαρωμένα πρόσωπα;
Χωρίς τους ανθρώπους που έμειναν και μένουν μέχρι το τέλος πιστοί στον τόπο τους, χωρίς την τελευταία φουρνιά ανθρώπων που βεγγερίζουν στις αυλές και στις ταράτσες σπιτιών;
Παρουσίες κουρασμένες από τη ζωή και την κάθε μέρα, που δεν παραπονιούνται για ότι στραβό συνάντησαν στο δρόμο τους, που είναι ευτυχισμένοι/ες απλά με την ευτυχία των παιδιών και των εγγονιών τους.
"Ρουφήξτε" όσο μπορείτε κάθε εικόνα της παλιάς αυθεντικής Κρήτης, γιατί αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν ίσως τους τελευταίους του "είδους" τους.
Φωτογραφία: Λευτέρης Σπανάκης