Ο μπάρμπα Νίκος Κοτσιφάκης από την Άνω Βιάννο, κουβαλάει στους ώμους του το βάρος 9,5 δεκαετιών εμπειρίες, κι ανάμεσά τους, πολέμους, φτώχειες και κακουχίες και δύο χούντες η μία χειρότερη της άλλης.
Υπήρξε καλός ράφτης και διατηρούσε επί χρόνια δικό του ραφείο, σε μια εποχή που η Άνω Βιάννος είχε έξη ή επτά οργανωμένα ραφεία και πάνω από τριάντα μοδίστρες!
Ύστερα ήρθαν τα έκδοχα της βιομηχανικής επανάστασης και το έτοιμο-βιομηχανοποιημένο ρούχο εξοβέλισε το χειροποίητο. Συνακόλουθα, οι περισσότεροι ραφτάδες άλλαξαν επάγγελμα ή έγιναν κι αυτοί εξαρτήματα της βιομηχανικής παραγωγής. Έτσι, αρχές της δεκαετίας του '70 ο μπάρμπα Νίκος ακολούθησε το δρόμο χιλιάδων συνελλήνων και, μαζί με την 5μελή του οικογένεια, επιβιβάστηκαν στο πλοίο της αστυφιλίας!
Μετανάστης εσωτερικού, αφού οι οικογενειακές ανάγκες ήταν αμείλικτες. Μετά την συνταξιοδότησή του επανήλθε στο γενέθλιο τόπο. Όσοι ζείτε στην περιοχή θα τον έχετε συναντήσει να περπατάει αδιάλειπτα πέρα δώθε στον κεντρικό δρόμο της Βιάννου, λες και από ένστικτο, ξέρει πως, αυτός ο ασταμάτητος ποδαρόδρομος είναι (και είναι) ελιξίριο ζωής! Τον ρώτησα κάποια ημέρα: "Δεν κουράζεσαι να περπατάς τόσο πολύ";
Η απάντησή του δείχνει και τη συσσωρευμένη σοφία των 95 χρόνων της ζωής του: "Το στεκούμενο νερό βουρκιάζει"!!! Ευγενής, πεντακάθαρος, πνευματώδης, κοινωνικότατος, θα κάνει τις στάσεις του και θα απολαύσει τη ρακή του. Οι πρόσφατες εξελίξεις με την πανδημία, του στέρησαν αυτή τη μικρή χαρά, να απολαύσει μια-δυο ρακές κουβεντιάζοντας με τους υπόλοιπους θαμώνες τα νέα του χωριού. Δεν του στέρησαν όμως το ελιξίριό του, δηλαδή το καθημερινό του πέρα δώθε! Όταν κουραστεί, θα καθίσει σε κάποιο πεζούλι να πάρει ανάσες και...ξαναδώστου! Σε μια τέτοια στάση τον "συνέλαβε" ο φωτογραφικός φακός να ξεκουράζεται κάτω από τον Μεγάλο Πλάτανο της Βιάννου!
Μπάρμπα Νίκο, σου ευχόμαστε να ζήσεις πολλά ακόμη χρόνια, για να ευπρεπίζεις τον τόπο μας με την λεβέντικη κορμοστασιά σου και το παράστημά σου!
