Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες έρχεται στη σκέψη μου ένας σπάνιος άνθρωπος, ο Δάσκαλος Μανώλης Καδιανάκης.
Βαθιά μέσα μου έχει εγκιβωτιστεί η εικόνα της Αποκαθήλωσης και στον ρόλο του «Ευσχήμονος Ιωσήφ» ο Δάσκαλος. «Σινδώνοις καθαροίς και αρώμασι θείοις», με ανυπόκριτη ευλάβεια, παρελάμβανε το Σώμα του Εσταυρωμένου από τον μακαριστό Παπά Αλέκο να το τοποθετήσει στον μυρωμένο από τις μαχαιρίδες και τα ζουμπούλια Επιτάφιο. Ήταν οι πολύ όμορφες εκείνες εποχές που η Άνω Βιάννος έσφυζε από ζωή, ενώ η Αγία Αικατερίνη, η εκκλησία της γειτονιάς μας, ήταν ασφυκτικά γεμάτη από τους πιστούς!
Τον θυμούμαι επίσης, ως διδάχο, να προσπαθεί από έδρας να μάς αναλύσει το «πώς λειτουργεί ο κινηματογράφος». Ήταν απόγευμα και στη μεγάλη αίθουσα του σχολείου υπήρχε νεκρική σιγή. Ο τρόπος που προσπαθούσε να μας διδάξει ήταν γοητευτικός. Όλα τα διδακτικά μέσα ήταν δημιουργήματα δικά του, έτσι ώστε να μας το βάλει «με το κουτάλι στο στόμα».
Προσπάθησα πολλές φορές να ανιχνεύσω τα συναισθήματα που μου προκαλούσε η προσωπικότητα του «Δασκάλου», αφού έτσι τον προσφωνούσαν όλοι στην Κωμόπολη, και δικαίως, καθώς η διδασκαλική του πληθωρικότητα επουδενί μπορούσε να αμφισβητηθεί.
Ο «Δάσκαλος» μπορεί να ήταν μικρός το δέμας, είχε όμως ένα σπάνιο πνευματικό εκτόπισμα και ήταν προικισμένος με εκείνα τα πνευματικά εχέγγυα που συνιστούν τον σοφό άνθρωπο. Τον άνθρωπο που «έβλεπε» στην μετά από αυτόν εποχή. Ενώ σου έδινε την εντύπωση ότι αγνοούσε την καθημερινότητα, εν τούτοις αυτός έκανε κάτι πολύ επώδυνο και πρωτοποριακό. Τη μελετούσε. Στοχαστικός ρέκτης της ιστορίας, εργαζόταν χωρίς κομπασμούς και θορύβους για να σώσει κάθε τι που είχε διαχρονική αξία. Φανατικός εραστής της γενέθλειας γης, αφιέρωσε ολόκληρη την ύπαρξή του αλλά και τη ζήση του στην εκταμίευση της πνευματικότητας, των ιστορικών στοιχείων των ηθών και των εθίμων μιας κοινωνίας ενός ολόκληρου και πλέον αιώνα.
Αν δεχτούμε τη δοξασία πως οι ψυχές γυρνούν και ξαναγυρνούν στα μέρη όπου έζησε το σώμα, τότε είναι βέβαιο ότι η ψυχή του δασκάλου θα τριγυρνά στα σοκάκια της Άνω Βιάννου εις το διηνεκές.
Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από το Αρχείο του Μανώλη Σπανάκη. Χρονολογείται περί το 1960 και είναι από εκδρομή της πολυπληθούς ομάδας των προσκόπων της Άνω Βιάννου. Δεξιά ο Δάσκαλος Μανώλης Καδιανάκης και αριστερά ο Γυμναστής Κώστας Παπαλάμπρος
