Ο Βιαννίτης οπλαρχηγός που απαγόρευσε τα όπλα στα γλέντια


Ο Γεώργιος Τακτικάκης ή Τακτικός, ήταν ένας από τους οπλαρχηγούς που έδρασαν στην περιοχή της Βιάννου, έχοντας αναπτύξει πολύπλευρη δραστηριότητα στην ενενηντάχρονη ζωή του, η οποία ήταν γνωστή τόσο στη Βιάννο, όσο και στα γύρω χωριά
Μεγάλη ήταν η συμμετοχή του στους σκληρούς αγώνες κατά των Τούρκων, αλλά και έντονη η συμμετοχή του στα κοινά.
Σύμφωνα με τον αείμνηστο Γεώργιο Δ. Χρηστάκη, ήταν Δήμαρχος Βιάννου επί πολλά χρόνια στη 10ετία του 1880, ο Γεώργιος Τακτικάκης παρά την παρουσία των Τούρκων στη Βιάννο, μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες των κατοίκων. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω δίστιχο που ακούγονταν σε παραμονές εκλογών:
Εγώ ψηφίζω φίλε μου το Γιώργη Τακτικάκη
για να μου δώσει άδεια να χτίσω ’να νταδάκι
Είναι δίστιχο με διαχρονικότητα, όπως διαπιστώνεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, ως στα τελευταία χρόνια.
Ο Γεώργιος Τακτικάκης είχε την ατυχία να χάσει τη γυναίκα του πολύ νωρίς και να του αφήσει έξι παιδιά σε μικρή ηλικία. Τον Αριστοτέλη, το Μανόλη, το Γιάννη, τη Βικτωρία, σύζυγο αργότερα του Γιώργη Βουλγαράκη, τη Μαρία σύζυγο του Γρηγόρη Κυριακάκη και την Ελένη που έμεινε ανύπαντρη. Ο Αριστοτέλης με το Μανόλη πήραν μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία, αλλά ο Μανόλης δε γύρισε πίσω. Στην επιστροφή του από το μέτωπο, ο Αριστοτέλης βρήκε τον αδελφό του νεκρό, σε μια πλαγιά,. Να τον πάρει μαζί του δεν μπορούσε. Τον έθαψε, για να μην τον φάνε τα όρνια κι έτσι έμεινε για πάντα στη γη της Μικράς Ασίας.
Το μοιραίο ατύχημα
Στον πόνο του γέρο Τακτικάκη προστέθηκε ο χαμός και του μικρού γιου του, Γιάννη, σε ένα ατύχημα που συνέβη στη Βιάννο. Συγκεκριμένα, κατά το γάμο της μεγάλης του κόρης, της Βικτωρίας, γινόταν μεγάλο γλέντι. Πολλοί νέοι και κοπελιές της Βιάννου, από το Λουτράκι, την Πλάκα και το μεγάλο χωριό γλεντούσαν στο σπίτι του αδελφού της του Αριστοτέλη. Ο Γιάννης εφοδίαζε το τραπέζι με μεζέδες που τους μετέφερε από το διπλανό δωμάτιο, την κουζίνα. Το κέφι είχε κορυφωθεί και ο Μιχάλης Γελασάκης από το Λουτράκι, με το κυνηγετικό του όπλο, έριχνε μπαλωτιές από το παράθυρο.
Σε μια από αυτές έτυχε να περνά απ΄ έξω ο Γιάννης, τον πήραν τα σκάγια στον κρόταφο και τον άφησαν νεκρό. Βαρύ το πένθος που κάλυψε το γάμο της Βικτωρίας...
Η αντίδραση του γέρου Τακτικάκη
Σημαντικά όμως τα μηνύματα που έστειλε ο σοφός γέρο-Τακτικός. Δε ζήτησε τη δίωξη του Μιχάλη, στενού φίλου του γιου του. Του υπέδειξε μονάχα να παραμείνει στο Λουτράκι ένα χρονικό διάστημα, ώσπου να απαλύνει ο πόνος της οικογένειας για το χαμό του Γιάννη. Έστειλε όμως και το διαχρονικό μήνυμα: "Στις λαϊκές συναθροίσεις, τα όπλα, πρέπει να μένουν φυλαγμένα στα σπίτια"!
Παρηγοριά του, σε προχωρημένη πια ηλικία, Τακτικού ήταν τα πολλά εγγόνια που απέκτησαν και οι τρεις οικογένειες των παιδιών του. Τα καμάρωνε και τα χαιρόταν όταν πότε μόνα και πότε όλα μαζί στις γιορτές, τον έβαζαν στη μέση, άκουγαν ιστορίες από τους αγώνες κατά των Τούρκων και κείνα με το κέφι τους τον διασκέδαζαν. Πέθανε το 1931 κληρονομώντας στους απογόνους του την περηφάνια που πρέπει να έχουν γι’ αυτόν.
*(πληροφορίες: Ελένη Βουλγαράκη και Κλεάνθη Τακτικάκη-Δοριάκη)
Δημοσιεύτηκε στο 3ο τεύχος του περιοδικού "Βιαννίτικες Ρίζες"