Ο αλληλοσκοτωμός των καπετάνιων
Η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης αναδεικνύει στοιχεία όπως η ομοψυχία και το θάρρος του λαού μας απέναντι στον ισχυρό κατακτητή, όμως μελετώντας την πιο προσεκτικά, θα διαπιστώσουμε πως στις τάξεις των Ελλήνων υπήρχαν αρκετά αρνητικά στοιχεία τα οποία "κουβαλάμε" μέχρι σήμερα.
Ο φθόνος και η καχυποψία είναι σίγουρα κάποια από αυτά, τα οποία οδήγησαν δύο οπλαρχηγούς στη Βιάννο στο να αλληλοσκοτωθούν κατά την Επανάσταση του 1866.
Αυτοί, ήταν ο καπετάν Σύμβουλος (Δημήτρης Συμβουλάκης) και ο καπετάν Βαρδιατζής
Ο καπετάν Σύμβουλος
Όπως γράφει ο Ι.Νεραντζάκης στα "Βιαννίτικα Νέα" (φυλ.7) ο καπετάν Σύμβουλος ο οποίος διέμενε στο Σωρό, από τους οπλαρχηγούς της Επανάστασης του 1866, ήταν ένας εξαιρετικά δημοφιλής άνθρωπος εκείνη την περίοδο, όχι μονάχα στους χριστιανούς, αλλά και στις τάξεις των Τούρκων, οι οποίοι τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Δεν είναι τυχαίο πως στον μεγάλο καβέ, που μόνο Τούρκοι μπορούσαν να μπουν, ο Καπετάν Σύμβουλος ήταν από τους μετρημένους που καλούνταν για να συζητήσει διάφορα τοπικά θέματα και να καταθέσει τη γνώμη του.
Ο καπετάν Βαρδιατζής
Ο καπετάν Βαρδιατζής από την Πλάκα, είχε σπουδαία φήμη ως πολεμιστής, ενώ ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, εκπαιδευμένος στη Γαλλική Στρατιωτική Ακαδημία. Καλούνταν συχνά με τους άνδρες του να κινηθεί εναντίον των Τούρκων της Μεσαράς και επέστρεφε πάντα ως θριαμβευτής στη Βιάννο με πολλά λάφυρα, κάτι που φυσικά εκτόξευσε τη φήμη του εκείνη την περίοδο.
Η αρχή του κακού
Οι άνδρες των δύο αρκετά ικανών και δημοφιλών οπλαρχηγών, πιθανόν λόγω της ανάγκης τους να θεωρούνται σημαντικότεροι στον αγώνα, από τους κατά τα άλλα συναγωνιστές τους, άρχιζαν να "βάζουν" λόγια και να διαδίδουν διάφορες φήμες οι οποίες σκόπιμα έφταναν στα αυτιά των καπετάνιων, που ως τότε ήταν καλοί φίλοι. Σύμφωνα πάντα με τον Ι.Νεραντζάκη, από το στενό περιβάλλον των δύο ανδρών γίνονταν προσπάθειες εκτόνωσης του κλίματος που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται, αφού οι οικογένειες είχαν άριστες σχέσεις μεταξύ τους. Αυτό όμως δεν στάθηκε αρκετό, αφού κάποια μέρα ο Βαρδιατζής άκουσε τόσα από τους άνδρες του, που εξαγριωμένος πήρε το όπλο του και κινήθηκε προς το Σωρό, με τους τελευταίους να τον ακολουθούν. Ο Σύμβουλος είδε τους άνδρες να πλησιάσουν αγριεμένοι, ωστόσο δεν πίστεψε ότι τα πράγματα θα φτάσουν στα άκρα καθώς ακόμη πίστευε στη φιλία του με τον Βαρδιατζή.
Ένας άνδρας του Βαρδιατζή όμως, μόλις είδε τον Σύμβουλο πήρε την πρωτοβουλία να τον πυροβολήσει με τη σφαίρα να τον βρίσκει στην κοιλιά. Ο Σύμβουλος κατάφερε αιμόφυρτος να σηκωθεί στηριζόμενος κάπου και απάντησε με έναν πυροβολισμό, με τη σφαίρα να βρίσκει τον Καπετάν Βαρδιατζή ο οποίος έπεσε κάτω τραυματισμένος.
Σύμφωνα με τον θρύλο, οι δύο άνδρες κατάλαβαν αμέσως ότι έπεσαν θύματα συκοφαντίας και "φασκέλωσαν" ο ένας τον άλλο ενώ βρίσκονταν στο έδαφος! Λίγες ώρες μετά, θα πέθαιναν από αιμορραγία και φρικτούς πόνους, νικημένοι από τη ζηλοφθονία κάποιων εκ των ανδρών τους...