Η θεατρική απόδοση της ζωής και της καλλιτεχνικής εξέλιξης του Αρχάγγελου της Κρήτης, του Νίκου Ξυλούρη, ως γεγονός, είναι από μόνο του εξαιρετικού ενδιαφέροντος.
Ωστόσο, η επιλογή του Μαθιού και του Ραφαήλ Δαμουλάκη που ο σκηνοθέτης Νικορέστης Χανιωτάκης επέλεξε (καθ’ υπόδειξη του μεγάλου Ross Dally) να σηκώσουν το μουσικό "βάρος" της παράστασης, είναι ένα επιπρόσθετο σημαντικό γεγονός που, εκτός από υπερήφανους, μας πλημμυρίζει χαρά και ικανοποίηση.
Υπάρχει όμως κι ένα «γιατί», που στάζει πολλή πίκρα: Πρόκειται για τον πρόωρο θάνατο του Μανώλη Βουργάκη, ενός ανθρώπου επιστήθιου φίλου του Ξυλούρη, που γνώριζε τόσο πολύ και τόσο καλά τη ζωή και την πορεία του Ψαρονίκου που μπορούσε να «φωτίσει» πολύ περισσότερο άγνωστες πτυχές της καλλιτεχνικής του διάστασης και διαδρομής.
Αυτό το «γιατί;» μεγεθύνεται εξωφρενικά, δεδομένου ότι ο Μανώλης Βουργάκης (βαθύς γνώστης της καλής κρητικής μουσικής και με αξιοθαύμαστο μουσικό αισθητήριο ) ήταν ένας από τους πρώτους, που πίστεψαν στο ταλέντο και τις καλλιτεχνικές αξίες (έμφυτες και επίκτητες) του Μαθιού και του Ραφαήλ Δαμουλάκη.
Αν όντως οι ψυχές αφουγκράζονται τα όσα επί γης διαδραματίζονται, η ψυχή του Βουργάκη θα βρίσκεται στα επουράνια. Και με το δίκιο της!!!
Μαθιό, Ραφαήλ… να έχετε «πάντ' ανοιχτά πάντ' άγρυπνα τα μάτια της ψυχής»….
Σημείωση: Η φωτογραφία του Μανώλη Βουργάκη, είναι δημιουργία ενός άλλου-αγαπημένου επίσης- φίλου, που κι εκείνος μίσεψε πρόωρα: Του Νίκου Ψιλάκη...
