Νοσταλγικές αναδρομές στη Μάρθα


Το ψωμί ήταν ανέκαθεν το βασικότερο στοιχείο διατροφής. Στα μίζερα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου αλλά και αργότερα οι ξυλόφουρνοι ήταν η βαριά βιομηχανία της ελληνικής υπαίθρου. Στον ξυλόφουρνο έψηναν οι άνθρωποι τα ψωμιά τους όπως βέβαια και τα Χριστουγεννιάτικα και τα Πασχαλινά τους γλυκίσματα. Ο ξυλόφουρνος έψηνε και τα ψητά των γάμων.
Μετά ήρθε ο «πολιτισμός» των μικροκυμάτων! Το αλεύρι ολικής αλέσεως αντικαταστάθηκε από τις ανοστιές και τα χρωματισμένα ψωμιά. Το κρίθινο ψωμί που μεγάλωσε γενιές και γενιές έγινε μουσειακό είδος όπως βέβαια και το εφτάζυμο. Οι ζυμώστρες αντικαταστάθηκαν από τους κυλίνδρους και τους ηλεκτρικούς μαλακτήρες. Το επάγγελμα της φουρναρούς «της έχουσας το γενικό πρόσταγμα» εξαφανίστηκε. Αυτά όλα έρχεται να μας θυμίσει η φωτογραφία που μας παραχώρησε ευγενικά η κ. Ιωάννα Κουνενού.
Ο συγκεκριμένος ξυλόφουρνος στη Μάρθα δούλευε για πάνω από 70 χρόνια ολοχρονίς και κάθε δεύτερη ημέρα έβγαινε από τα σπλάχνα του το ευλογημένο ψωμί. Δεξιά η ιδιοκτήτρια του φούρνου Ελπινίκη Κουνενού (μητέρα της κ. Ιωάννας Κουνενού) είχε συνδέσει το όνομά της με το ψωμί. Αριστερά μια άλλη καλοπίχερη Μαρθιανή η Μαρία Κουνενάκη.
Είναι η ώρα του φουρνίσματος. Το καλοζυμωμένο με ιδρώτα ζυμάρι εισέρχεται μαεστρία στον πυρωμένο φούρνο και δε θα αργήσει να βγει η ξεφουρνιά!!!
*Έχει δημοσιευτεί στην "Ηχώ της Βιάννου"