Μίλημα με τα λουλούδια

Μίλημα με τα λουλούδια

Το πέρασμά μου, αργό ή γοργό, στη χάρη σας απάνω

δεν κράταγα, δεν έσκυβα για να σας κόψω εγώ,

σαν όραμα σας ξάνοιγα, λουλούδια, αιθεροπλάνο,

σαν την ιδέα σάς λάτρευα και σαν τον ουρανό.

Για να σας γγίξω αμαρτωλά δεν τ’ άπλωνα το χέρι,

λουλούδια, ό,τι πιο έμορφο είναι και πιο μακριά·

εσείς για μένα η μουσική που ανέγγιαχτη τ’ αέρι

φέρνει από δρόμον άυλον ολόισια στην καρδιά.

Το θάμπωμά σας ήθελα να μένει σαν εκείνο

των απλησίαστων και των κλεισμένων παλατιών·

το μύρο, ω γιούλι, μου έστελνες κι εσύ τη λάμψη, ω κρίνο,

μακριάθε, σαν τ’ αέρινα φιλάκια των ματιών…

Κωστής Παλαμάς

Σημείωση: Η φωτογραφία από την βραχεία περιπλάνησή μας στη Βιαννίτικη φύση

Μ.Σ.