Ληστής: Μια ιστορία αγάπης για την ονομασία της γνωστής παραλίας που παραλίγο να γίνει ταινία

Η πανέμορφη παραλία, ο θρύλος, και το ενδιαφέρον μιας εκ των σπουδαιότερων μορφών του Ελληνικού Κινηματογράφου που όμως "πάγωσε" λόγω της επταετούς Χούντας

Η παραλία του Ληστή, βρίσκεται στη Νότια Κρήτη, στο Καστρί του Δήμου Βιάννου, στα όρια των Όρμων του Κερατοκάμπου και της Δερμάτου.

Θεωρείται δίκαια μια από τις ομορφότερες παραλίες της Κρήτης, αφού οι μεγάλοι βράχοι δίπλα και μέσα στη θάλασσα, την κάνουν να ξεχωρίζει και να έχει αγαπηθεί από τους επισκέπτες.

Ο μεγαλύτερος και απότομος βράχος, υψώνεται πάνω από την παραλία και είναι αυτός που της έδωσε το όνομά του. Πρόκειται για τον Βράχο του Ληστή, στο μάρμαρο του οποίου σχηματίζονται κάποιες σπηλιές, με τον θρύλο να λέει πως κάποτε ζούσε εκεί κάποιος ληστής.

Σήμερα, θα σταθούμε σε μια από τις εκδοχές του θρύλου, για το ποιος ήταν ο περιβόητος ληστής, πώς βρέθηκε εκεί και πώς η ιστορία του παραλίγο να παρουσιαστεί μέσα από την 7η τέχνη.

Ο θρύλος

Η ιστορία ξεκινάει κάπου στην ενδοχώρα του Ηρακλείου την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν η κόρη ενός πασά ερωτεύτηκε με ένα Κρητικόπουλο.

Όταν ο Πασάς έμαθε τι συμβαίνει, έστειλε στρατιώτες να τον πιάσουν και να δικαστεί με την κατηγορία ότι ήταν ληστής. Παρά τις εκκλήσεις και τον σπαραγμό της κόρης του, ο πασάς επέμεινε και έβαλε ως μόνο όρο το να αλλαξοπιστήσει ο νεαρός, ώστε να γίνει ο γάμος. Το Κρητικόπουλο αρνήθηκε κι έτσι διατάχθηκε η εκτέλεση του την επόμενη κιόλας το πρωί στις φυλακές. Η αγαπημένη του μάζεψε όσο χρυσό μπορούσε και τον έδωσε στον δήμιο προκειμένου με κάποιο τρόπο να του χαρίσει τη ζωή αντί να του κόψει το κεφάλι. Ύστερα, έσπευσε να βρει κάποιους Κρητικούς βοσκούς παρακαλώντας τους να τον περιμένουν έξω από τις φυλακές για να τον κρύψουν όσο πιο μακριά γινόταν ώστε να μην τον βρουν πότε ξανά οι Τούρκοι στρατιώτες.

Σύμφωνα πάντα με τη διήγηση, ο δήμιος πυράκτωσε μια πλατιά χατζάρα, και την ακούμπησε στο μέτωπο του "ληστή", όταν αυτός ήταν δεμένος, με αποτέλεσμα να τον σημαδέψει και να τον τυφλώσει. Μετά την σκηνοθετημένη εκτέλεσή του, τον παρέδωσε στους βοσκούς, οι οποίοι, μετά από εντολές της κόρης, τράβηξαν προς τα νότια παράλια της Κρήτης, σε μια τοποθεσία όπου η περιοχή είναι δύσβατη, βραχώδης και γεμάτη σπηλιές. Οι βοσκοί τον έκρυψαν στη σημερινή σπηλιά του Ληστή, του άφησαν τρόφιμα και περιποιήθηκαν τα τραύματά του.

Ελάχιστοι άνθρωποι περνούσαν τότε από την συγκεκριμένη στράτα, καθώς η φήμη πως ένας ληστής ζούσε στον περί ου ο λόγος βράχο τρομοκράτησε τους ντόπιους. Οι απόκοσμοι ήχοι των κυμάτων που αντηχούν μέσα στους βράχους έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη διάσταση, σε συνδυασμό με τα ουρλιαχτά του από τον πόνο για την αγαπημένη του αλλά και για τα τραύματά του που ψήνονταν από το θαλασσινό αλάτι.

Αρκετά γρήγορα η τοποθεσία πήρε το όνομα "Στου Ληστή", την οποία φυσικά διατηρεί μέχρι και σήμερα.

Η ιστορία κέντρισε το ενδιαφέρον του σπουδαίου σκηνοθέτη, Νίκου Κούνδουρου

Σύμφωνα με τον αείμνηστο Γεώργιο Παπαμαστοράκη (Γερουλάνο) ο οποίος διέσωσε και διέδωσε την ιστορία, ο σπουδαίος Κρητικός σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος (Ο Δράκος, 1922, Οι παράνομοι, Τα τραγούδια της Φωτιάς κ.α.) είχε ενημερωθεί από τον ίδιο για τον θρύλο και στα μέσα της δεκαετίας του 60', είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του να τη μεταφέρει στον Κινηματογράφο.

Ακολούθησε η επταετία της Χούντας, στην οποία ο στιγματισμένος, λόγω των αριστερών φρονημάτων του, Νίκος Κούνδουρος, παροπλίστηκε και δυστυχώς η ιστορία ξεχάστηκε.

Πληροφορίες: Γιώργος Θεοδοσάκης, Πατρώα γη του Χόνδρου