Το αυτοκίνητο παίρνει το δρόμο προς το Λουτράκι. Ο δαιδαλώδης δρόμος σου αποκαλύπτει μαγικές εικόνες.
Μετά τη γραφική ρεματιά του Γαμπριγιέλε ακολουθεί η αστείρευτη πηγή του Χαλασιά και λίγο πιο πάνω το ονειρεμένο τοπίο του Απάνω Άη Γιάννη. Από δω και πάνω η «ανάληψή» μάς επιφυλάσσει διαφορετικές εικόνες που απουσιάζουν από την καθημερινότητά μας. Ξαφνικά η χλωρίδα αλλάζει και διάφορα «παράθυρα» ξεπηδούν από την μεριά του Λιβυκού. Τα Λιβάδια της Βιάννου έχουν φορέσει το χρυσοκίτρινο φόρεμά τους αν και οι λυματοδεξαμενές των ελαιουργείων ακυρώνουν το απίθανο κάλλος. Στο βάθος του νότου το φαράγγι της Βιάννου σπρώχνει τη φαντασία να διέλθει τα στενά του και να βουλιάξει στα κατάμπλαβα νερά του Κερατόκαμπου. Στο δεξιό του πλάνου η Κάτω Βιάννος πανέμορφη κατάλευκη και λουλουδιασμένη και λίγο πιο νότια η Περβόλα και ο Χόνδρος με τα σπουδαιότατα αρχαιολογικά υψώματα. Το γενικότερο γεωφυσικό ανάγλυφο της Αγκινάρας είναι πραγματικό έργο τέχνης. Στο βάθος του ορίζοντα το μάτι βουλιάζει στα πανέμορφα Αστερούσια. Να γιατί οι βοσκοί βλέπουν κάπως υπεροπτικά όλους εμάς τους …γήινους! Οι άνθρωποι κατοικούν στον ουρανό!!
Ο Δημοσθένης Λουλάκης
Φθάνουμε στα Λιβαδάκια ένα απίθανο ωραιοπέδιο και λίγο υψηλότερα είναι ο τερματικός σταθμός. Η μάντρα του Δημοσθένη και του Γιώργου Λουλάκη. Εδώ θα κοινωνήσουμε μιας αρχέγονης λαϊκής τελετουργίας στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο εθελοντισμός. Οι κτηνοτρόφοι και οι φίλοι αρματωμένοι με τα κουρευτικά τους σύνεργα έρχονται για να συμμετάσχουν στην όμορφη αυτή τελετή. Τα πρόβατα δεν αντέχουν άλλο το βαρύ ένδυμα και επιθυμούν διακαώς να απαλλαγούν απ’ αυτό. Οι εθελοντές πιάνουν αμέσως δουλειά. Άλλοι μπουδιάζουν τα ζώα και οι «κομμωτές» πιάνουν δουλειά. Τα ψαλίδια δουλεύουν με μαεστρία. Άλλοι περισυλλέγουν το μαλλί. Οι γυναίκες δείχνουν τον εθελοντισμό τους στο στρώσιμο του μεγάλου τραπεζιού και στα αδιάκοπα κεράσματα των ανδρών. Τα πρόβατα που βγάζουν από πάνω τους το δασύ τρίχωμα τρέχουν με χαρά δείχνοντας έτσι την ικανοποίησή τους. Η παράσταση παίρνει τέλος και το μεγάλο τραπέζι υποδέχεται τους συμπρωταγωνιστές της τελετουργίας. Αρχικά έρχεται το βραστό με το πιλάφι. Ποιοι επώνυμοι σεφ και ποιες συνταγές!!! Θεϊκές γεύσεις που ολοένα και σπανίζουν. Ύστερα έρχεται το οφτό!! Ο κορεσμός οδηγεί τα μάτια στο …κλάμα, γιατί πόσο να φας;
Ο Κώστας Μεραμβελιωτάκης αρχίζει ένα βαρύ κισσαμίτικο σκοπό. Η παράσταση λαβαίνει τέλος και ο ένας μετά τον άλλο παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Δημοσθένη, Γιώργο σας ευχαριστούμε για τη χαρά που μάς δώσατε. Ευγνώμονες είμαστε και στην κ. Ροδούλα όπως και στη Φωτεινή αλλά και στις υπόλοιπες γυναίκες που έδειξαν τη λεβεντιά και τη νοικοκυροσύνη τους.
*Δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2008 στην "Ηχώ της Βιάννου" από τον Μανώλη Σπανάκη
