Καλό ταξίδι Μιχάλη...


Έφυγες απ’ τη ζωή
κι από τους συγγενείς σου,
μα θα σε περιμένουνε
στον Άδη οι γονείς σου...
Όλοι τους θα ’χουνε χαρά
όταν σε συναντήσουν
και μέσα στην αγκάλη τους
τους πόνους σου θα σβήσουν
-
Δένδρο που σε λυγίσανε
τσ’ αρρώστιας σου οι πόνοι
και κλαίνε απαρηγόρητα
οι συγγενείς σου όλοι
-
Του Κάτω Κόσμου τα στενά
όλα να τα γυρίσεις
και τον παππού και τη γιαγιά
να ακριβοχαιρετήξεις
-
Πόνο μεγάλο έχουνε
Μιχάλη τα παιδιά σου
γιατί αγάπη και στοργή
εβρήσκανε κοντά σου
-
Ένα κερί είναι η ζωή
και το κρατάς και σβήνει
κι όλες τσ’ υποχρεώσεις μας
ημιτελείς τσ’ αφήνει
-
Άλλοι πατούνε τα χαλιά
άλλοι πατούν σανίδια
όμως μπροστά στο θάνατο
τα πάντα είναι ίδια
-
Δεν αγκαλιάζει η μαύρη γη
του τάφου την κρυγιάδα
είναι άσκημο το μάρμαρο
κι ας έχει ομορφάδα
-
Του Κάτω Κόσμου τα σκαλιά
όλα να τα γυρίσεις
και όπου δεις τους συγγενείς
να μου τσοι χαιρετήξεις
-
Το χώμα που σε σκέπασε
να σ’ έχει αγκαλιάσει
να ’ναι αλαφρύ σαν πούπουλο
ποτέ μη σε κουράσει…
-
Η θεία σου
Κατερίνα Ραπτάκη-Δαμουλάκη
Φωτογραφία: Λευτέρης Σπανάκης