Μια από τις πολλές απίστευτες ιστορίες που γέννησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι αναμφίβολα αυτή του Όσκαρ Σίντλερ, του Γερμανού επιχειρηματία που έσωσε 1200 Εβραίους από τους Ναζί.
Ο Σίντλερ γεννήθηκε σαν σήμερα το 1908 στην πόλη Τσβίταου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και μεγάλωσε με όλες τις ανέσεις, καθώς ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας. Το 1928 διαταράχθηκαν οι σχέσεις με τον πατέρα του, μιας και παντρεύτηκε την Έμιλυ που δεν ήθελε η οικογένεια του αλλά και για τις μικροαπατεωνιές του, γεγονός που του έδωσε και το παρατσούκλι «απατεωνίσκος».
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακολουθήσει την δική του πορεία, έχοντας στενές σχέσεις με το Ναζιστικό κόμμα και έγινε πράκτορας των Γερμανών πριν ενταχθεί στο κόμμα το 1939. Ο ίδιος δεν πίστευε στην ιδεολογία του ναζισμού, απλώς έβλεπε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο για τις επιχειρήσεις του την συγκεκριμένη συνεργασία.
Στην συνέχεια μετακόμισε στην Κρακοβία όπου και αγόρασε από μια εβραϊκή οικογένεια ένα εργοστάσιο σκευών εμαγιέ, προκειμένου να παράγει σκεύη σίτισης για τον γερμανικό στρατό.
Φυσικά οι εξαιρετικές σχέσεις που είχε με το Ναζιστικό κόμμα του έδωσαν την ευκαιρία να κλείσει μεγάλα συμβόλαια. Προσέλαβε περίπου 1.000 Εβραίους, μιας και ήταν το πιο φθηνό εργατικό δυναμικό της εποχής, στο πλαίσιο της υποχρεωτικής εργασίας για την στήριξη του πολέμου των Γερμανών. Εκεί κάπου έρχεται και μια γνωριμία που έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αυτή με τον Ισαάκ Στερν, το εβραίο λογιστή της επιχείρησης, με τον οποίο έγιναν εξαιρετικοί φίλοι.
Το 1942 οι Γερμανοί άρχισαν να μεταφέρουν τους Εβραίους της Κρακοβίας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ο Σίντλερ ανέλαβε δράση, χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες του για να προστατεύσει τους εργαζομένους του, με σημαντικές δωροδοκίες προς τους αρμόδιους.
Στην συνέχεια ο Σίντλερ είδε κάτι που τον συγκλόνισε, αφού έγινε μάρτυρας των δολοφονιών των Εβραίων, παίρνοντας τότε την απόφαση να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να σώσει όσους περισσότερους μπορούσε.
Έτσι λοιπόν ίδρυσε στο ήδη υπάρχον εργοστάσιο του μία μονάδα παραγωγής όπλων και εντάχθηκε στο εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ναζί. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε να προστατεύσει τους εργαζομένους του, με τη δικαιολογία πως ήταν απαραίτητοι για την παραγωγή όπλων.
Τα πράγματα όμως δυσκόλεψαν αρκετά το 1944, όταν οι Γερμανοί μετέφεραν όλους τους Εβραίους κρατούμενους και έκλειναν το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο.
Όμως και σε αυτή την περίπτωση ο Σίντλερ κατάφερε να σώσει τους εργαζομένους του, φτιάχνοντας μια λίστα, την περίφημη «Λίστα του Σίντλερ», όπου εκεί έβαλε τα ονόματα των Εβραίων που θα έμπαιναν στο τρένο για Τσεχία αντί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Αρχικά μεταφέρθηκαν περίπου 800 άτομα και στη συνέχεια ακολούθησαν 300 γυναίκες και παιδιά, με αρκετούς Εβραίους να τιμούν τη μνήμη του ακόμη και σήμερα καθώς με αυτό τον τρόπο έσωσε χιλιάδες ζωές.
Το τέλος της ζωής του τον βρήκε στη Γερμανία. Μετά από πολλές αποτυχημένες επιχειρηματικές προσπάθειες, κατέληξε να ζει βασιζόμενος σε φιλανθρωπίες των Εβραίων και μία σύνταξη που του παραχώρησε η γερμανική κυβέρνηση.
Φυσικά η συγκεκριμένη ιστορία έγινε ταινία με τίτλο: «Η λίστα του Σίντλερ», σε σκηνοθεσία του Στήβεν Σπίλμπεργκ και πρωταγωνιστές τον Λίαμ Νίσον και τον Ρέιφ Φάινς, σαρώνοντας τα Όσκαρ κερδίζοντας συνολικά επτά χρυσά αγαλματίδια με πιο σημαντικά αυτά της καλύτερης ταινίας και της σκηνοθεσίας.
