Η γιορτή των Αγίων Πάντων στο φτωχικό μας


Να σου πω κι άλλα;
Γροίκα...
Αμέτρητες κόλλες χαρτί έχω καταλυμένο, να το μουτζαλώνω με τσι καλλικατσούρες μου..
Ανε το ντανιάσω, μια νταλίκα συρόμενη (και βάλε) θα φορτώσω...
Κι άλλα τόσα μολυβοκόντυλα, να μη σου πω...
Να 'δα...
Και σήμερο Κυριακάτικο, ένα καινούριο τεφτέρι ήβαλα ομπρός μου.
Τσ' Άγιους Πάντες γιορτάζει η Εκκλησία μας σήμερο.
Κι απόντεν ήμουνε κοπέλι και θυμούμαι τον απατό μου, τη σήμερον ημέρα, γιορτάζαμε τ' όνομα τση Μάνας μου...
Βλέπεις...
Ποθές δεν ήγραφε το εορτολόγιο "τσ' Αγίας Κλεάνθης"...
Κι εβάλαμε κι εμείς με το νου μας...
-"Δε μπορεί... Όλο και κανένα Άγιο από τσι Πάντες, θα τονε λέγανε Κλεάνθη.... Κι αν δεν ήτανε άντρας, γυναίκα Κλεάνθη θα 'τανε"...
Κι ετσά, περνούσανε οι χρόνοι κι οι καιροί, που οπίσω δε γυαγιέρνουνε...
Γενέθλια, τση μακατίρισας, δεν εκατέχαμε πότε 'πρεπε να τση κάμωνε αφού.... ούτε η ίδια δεν εκάτεχε πότε γεννήθηκε..
-"Οντεν αλωνίζανε".... Μου 'χε λεωμένα.
(σταθερή χρονική στιγμή, αδερφέ μου)
Οπότε.. Ήπρεπε, να βγάλομε συμπέρασμα με τσ' αδερφίδες μου...
Των Αγίων Πάντων λοιπόν..
Μα... έλα σου 'δα που... και τη μικρή μου αδερφή Γαρυφαλιά τη λένε.
Μα... έλα σου 'δα που... και τη μεγάλη μου αδερφή, Ιφιγένεια τη λένε...
Αντε 'δα, να βρεις "Αγία Γαρυφαλιά" ή "Αγία Ιφιγένεια" να κάμεις γιορτή και στσ' αδερφίδες μου...
(Καλά εντάξει. Αγία Ιφιγένεια έχει. Την ανακαλύψαμε αργότερα...)
Μα ίσαμε να γενεί αυτό, Μεγάλη ήτονε η σημερινή γιορτή στο φτωχικό μας!
Το ριφάκι στα κάρβουνα, είχε τη "τιμητική" του.
Και το κουνέλι, στιφάδο.
Και τα μακαρούνια!!!
(το καλύτερο μου φαΐ)
Χρόνια Πολλά Μάνα, οντεν ήσουνε κοντά μας ...
Καλή ανάπαυση στη ψυχή σου εδά.
Κι Αγία να 'ναι, να 'χουνε κι οι άλλες γενιές να γιορτάζουνε την "Αγία Κλεάνθη"...
(Μιαν "Αγία Γαρυφαλιά" μου λείπει μα... θα κάμω την αδερφή μου..... Τη κόρη μου πάντως, ανακάλυψα την Αγία Ανθή για πάρτη τζη)