Ο Γιώργος Χρηστάκης συγκαταλέγεται στους Βιαννίτες που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στον τόπο μας.
Ιδεολόγος, πείσμων, διορατικός, πρωτοπόρος, ακούραστος, ανάλωσε τη ζωή του για να πάει το ανθρώπινο είδος ένα βήμα πιο μπροστά.
Δεν είναι του παρόντος να γίνει μια συνολική αποτίμηση του τεράστιου έργου που μας άφησε κληρονομιά ο Γιώργος Χρηστάκης. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει σοβαρή ενδοσκόπηση στις ποικίλες δραστηριότητές του, στα ξενύχτια και στις αγωνίες του για να προβάλει τα προβλήματα του ξεχασμένου από πολλούς τόπου μας, να αναδείξει την ιστορία του πριν, οι γνωστοί ενταφιαστές, προλάβουν να τη θάψουν, να προβάλει τις ομορφιές του και τους πνευματικούς του ανθρώπους.
Στον πρωτοποριακό αυτό Βιαννίτη, οφείλουμε πολλά!
Είμαστε βέβαιοι ότι σε εύθετο χρόνο ο Δήμος Βιάννου σε συνεργασία με τα Πνευματικά Ιδρύματα και τους Πολιτιστικούς Φορείς, θα ασχοληθούν με τον τρόπο που θα τιμηθεί ο σπουδαίος αυτός πνευματικός άνθρωπος.
Αφορμή για την αναφορά αυτή στάθηκε η ανάρτηση του γιού του, του φίλου Δημήτρη Χρηστάκη, που παρέθεσε ένα εξαιρετικό κείμενο από το αρχείο του πατέρα του, στο οποίο, ο Γιώργος Χρηστάκης αναφέρεται στοχαστικά στην ανάγκη, αλλά και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην έκδοση της ιστορικής εφημερίδας «Βιαννίτικα Νέα».
Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο:
Ο Γιώργος Χρηστάκης για τα Βιαννίτικα Νέα, την εφημερίδα που εξέδιδε για δεκαετίες με την συνδρομή των Βιαννιτών
«Η παραμονή μου στο Ηράκλειο, η επαγγελματική μου απασχόληση, που με έφερνε καθημερινά σε επαφή με αρκετούς από τους κατοίκους όλων των χωριών, η προσωπική γνωριμία με πολλούς και κυρίως η ανάγκη για ανάδειξη όποιου θέματος σχετίζεται με το χώρο της Βιάννου στην ευρύτερη παρουσία της, ήταν τα κίνητρα για τη απόφαση να κυκλοφορήσει το έντυπο με τον τίτλο «ΒΙΑΝΝΙΤΚΑ ΝΕΑ». Ακολούθησε η απόσπαση της γνώμης συντοπιτών μας, με σχετικές εμπειρίες, δημοσιογράφων, επιστημόνων κ. άλ., που ήταν θετική ,αλλά και η πρόταση του Κώστα Στεφανάκη ότι αναλάμβανε τη γλωσσική επιμέλεια του υπό έκδοση εντύπου, αποτέλεσαν την οριστικοποίηση της απόφασης για την έκδοσή του. Προβληματισμός για τη μορφή και την περιοδικότητα της έκδοσης. Επικράτησε η μορφή της εφημερίδας και η κατά μήνα κυκλοφορία της, γιατί και συγκέντρωση ύλης για συχνότερη κυκλοφορία ήταν δύσκολη αλλά και η επαγγελματική μου απασχόληση δεν άφηνε περισσότερα χρονικά περιθώρια.
Παρ’ όλα αυτά σε πολλές περιπτώσεις, για την έγκαιρη κυκλοφορία της θυσιάζονταν πολύτιμες ώρες.
Χαρακτηριστική περίπτωση η επίσκεψη του Βιβλιοπώλη Γιώργη Κλάδου σε προχωρημένη ώρα στο δικό μας μαγαζί, για να καλύψει κάποιες ελλείψεις του. Ήταν Σεπτέμβριος, ημέρες με αυξημένη κίνηση στα Βιβλιοπωλεία, κι όταν με βρήκε να διπλώνω τα Β.Ν., με απλωμένα τα χέρια κι ανοιχτά τα δάχτυλα, μου είπε. «Να βρε βλάκα, αυτές τις ημέρες όλοι προσπαθούμε να πιάσουμε μια δραχμή κι εσύ διπλώνεις εφημερίδες»! Υπήρξαν και περιπτώσεις, που απορροφημένος με την εφημερίδα παρέλειπα υποχρεώσεις μου στην οικογένεια που μπορεί να μου το συγχωρούσαν, αλλά σε μένα όμως δημιουργούνταν προβληματισμοί.
Πρωταρχικός στόχος τέθηκε η επισήμανση των προβλημάτων της περιοχής της Επαρχίας, η ανάδειξή τους και η συμβολή, όσο ο τύπος συμβάλει, στην επίλυσή τους. Παράλληλα ήταν ανάγκη η καταγραφή ιστορικών, αρχαιολογικών, λαογραφικών και άλλων στοιχείων της περιοχής. Για να υπάρχει όμως ενδιαφέρον και να προσελκύσει περισσότερο αναγνωστικό κοινό ήταν αναγκαία η παρουσία από τις στήλες του εντύπου, ποικιλίας ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος θέματα. Με στόχο όλα αυτά και με την πεποίθηση ότι, πολλοί από τους συνεπαρχιώτες μας, αλλά και φίλοι της Βιάννου θα γίνονταν συνεργάτες, έμενε το θέμα της οικονομικής κάλυψης. Με αρχή ότι το έντυπο δεν θα αποτελούσε εμπορική επιχείρηση, αλλά προσφορά στον τόπο, αποκλείστηκε η οποιαδήποτε οικονομική αμοιβή σε όλους όσους θα συνέβαλαν στην έκδοση και κυκλοφορία της εφημερίδας. Η συνδρομή, που θα ήταν και το μόνο έσοδο, θα κάλυπτε μόνο τα έξοδα του Τυπογραφείου και του Ταχυδρομείου για την αποστολή της εφημερίδας στους συνδρομητές, γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Η επί πληρωμή διαφημίσεων, ανακοινώσεων, αγγελιών αποκλείστηκε. Θα γινόταν δωρεάν, με φειδώ για την εξοικονόμηση χώρου. Εάν προέκυπτε περίσσευμα να διατίθεται σε κάποια άλλη έκδοση. Αν θα υπήρχε κάποιο έλλειμμα στη μηνιαία έκδοση, να καλύπτεται από το ταμείο του Βιβλιοπωλείου, αν ήταν μικρό και υπήρχε η δυνατότητα. Αν όμως το έλλειμμα θα ήταν μεγάλο δεν θα κυκλοφορούσε το φύλλο, κι αν το έλλειμμα συνεχιζόταν η έκδοση της εφημερίδας θα σταματούσε.
Με αυτό το στόχο και με αυτούς τους όρους εκδόθηκε και κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο το Σεπτέμβρη του 1976. Εστάλη με το Ταχυδρομείο στα μέλη του Συλλόγου Βιαννιτών της Αθήνας, σύμφωνα με την κατάσταση που είχαν στείλει. Εστάλη επίσης σε όσους Βιαννίτες ήξερα ή μπόρεσα και έμαθα τις διευθύνσεις τους καθώς και σε αρκετούς που έμεναν στα χωριά της Επαρχίας. Ιδιαίτερη προσπάθεια έγινε για την αποστολή σε όλες τις Δημόσιες Υπηρεσίες και Οργανισμούς, για την ενημέρωσή τους στα προβλήματα της Επαρχίας μας. Εστάλη επίσης σε όλες τις Κοινότητες, τις Ενορίες, τα Σχολεία και τις άλλες Υπηρεσίες που λειτουργούσαν στην Επαρχία, απ’ όπου δεν ζητήθηκε ποτέ συνδρομή. Έστελναν όμως, μια Κοινότητα, δυο Ενορίες και ένα Σχολείο κατά διαστήματα, για ένα ή δυο χρόνια. Μήνα με το μήνα η κυκλοφορία των Β. Ν. γινόταν γνωστή και πολλοί άρχισαν να γίνονται συνδρομητές. Έτσι από 650 φύλλα που ταχυδρομήθηκαν το 1976, όταν το Γενάρη του 2003 σταμάτησε η έκδοσή τους, ταχυδρομήθηκαν 1625 φύλλα.
Οι Βιαννίτες με πολύ ενδιαφέρον έπαιρναν τη δική τους, όπως την έλεγαν, εφημερίδα. Οι συνδρομές έρχονταν τακτικά, τα έξοδα υπερκαλύπτονταν και ο προγραμματισμός και ή έκδοση του Αφιερώματος στον Ιωάννη Κονδυλάκη πραγματοποιήθηκε.
Τέτοιες δυνατότητες δόθηκαν και άλλες φορές και κάλυψαν ή συμπλήρωσαν, για την έκδοση και άλλων βιβλίων, όπως τα: Βιάννος: Ομορφιά και Θυσία, Τουριστικός Οδηγός της Επαρχίας Βιάννου, Επαρχία Βιάννου 1940-1945 κ. ά.
Μέρος από τα βιβλία αυτά διανεμήθηκαν δωρεάν σε εκδηλώσεις φορέων ή και σε ευρύτερο κύκλο, για την προβολή της Βιάννου. Άλλα παραχωρήθηκαν στο Δήμο Βιάννου. Δεν τα παρέλαβε όμως μέχρι και το 2007. Τα χρήματα από τις πωλήσεις και ιδιαίτερα του «Επαρχία Βιάννου 1940 -1944» κατατίθενται στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Μέρος από το ποσόν αυτό κάλυψε την έκδοση άλλων βιβλίων: 1) Αγιογράφοι και Αγιογραφίες στο Δήμο Βιάννου,
2) Ανά 1000 αντίτυπα Νο 1-9 φωτογραφίες από το χώρο του Ηρώου, 3) Σπήλαια και φαράγγια στο Δήμο Βιάννου, (Στα ελληνικά και στα γερμανικά), 4) Βιάννος, Ομορφιές και Θυσίες 5) Εμφύλιος και οι συνέπειές του στην Επαρχία Βιάννου.
Μέρος από όλα αυτά καθώς και από τις προηγούμενες εκδόσεις, ως εκδόσεις των Βιαννίτικων Νέων, έχει παραχωρηθεί στην Επιτροπή Συντήρησης του Χώρου του Ηρώου, στο Σελί Αμιρά».
