Σοκαριστική η είδηση που μας μετέφερε ο καλός φίλος Δημήτρης Κουνενάκης και αφορούσε τον αδόκητο θάνατο του συμμαθητή μου από τη Μάρθα, του Γιάννη Μηλιαρά!
Στα πρώτα γυμνασιακά μας χρόνια, ήρθε «ξενοχωριανάκι» από τη Μάρθα, για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο Βιάννου. Σκεφτείτε το καλά αυτό: Ένα δωδεκαετές παιδί να ζει ολομόναχο σε ξένο τόπο, να φροντίζει το τι θα φάει, να φροντίζει να είναι πλυμένα τα ρούχα του, να φροντίζει το διάβασμά του και όλα αυτά σε συνθήκες μεταπολεμικής ένδειας.
Ο Γιάννης έμενε δίπλα ακριβώς από το πατρικό μου και πολύ συχνά ήμουν στο σπίτι του όπως κι εκείνος στο δικό μας… Πολλές φορές διαβάζαμε παρέα, κυρίως την περίοδο των εξετάσεων. Αργότερα εγώ μετακόμισα στην Αθήνα και… αρκετά χρόνια μετά συνευρεθήκαμε στο Ηράκλειο και κουβεντιάσαμε, και θυμηθήκαμε και κλάψαμε… Η είδηση του θλιβερού συμβάντος μου γνωστοποιήθηκε μέσω Ναυπλίου και συγκεκριμένα από τον ξάδερφό μου και συμμαθητή μας, τον Μιχάλη Γ. Μπριντάκη.
Φίλε Γιάννη, ο αδόκητος θάνατός σου ήταν το πρώτο θλιβερό-σοκαριστικό μαντάτο της νέας χρονιάς… Δεν βρισκόμασταν συχνά, αφού «εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει»… Όμως, όλοι όσοι σε γνωρίσαμε, θα σε θυμόμαστε με πολλή αγάπη και σεβασμό. Ήσουν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, με σεμνότητα και ήθος. Στην οικογένειά σου εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.
Στην συνέχεια παρατίθενται όσα έγραψε ο συγχωριανός του Γιάννη και κοινός μας φίλος, ο Δημήτρης Κουνενάκης.
«Άλλη μια απροσδόκητη απώλεια στο χωριό μας!!! Έφυγε ξαφνικά ο Γιάννης (ο Γιάννης του Μηλιαρά), έτσι αθόρυβα, χωρίς... προειδοποίηση, χωρίς μια λέξη, στη σύζυγό του και στα παιδιά του!!! Ο Γιάννης!!! Άνθρωπος, ήρεμος, δημιουργικός, αξιαγάπητος, δεκτικός, εργατικός, που έχαιρε της εκτίμησης όχι μόνο των χωριανών, των φίλων αλλά και των συναδέλφων του από το Τμήμα της Πολεοδομίας του Δήμου Ηρακλείου και όχι μόνο!!! Δημιούργησε μια πολύ όμορφη οικογένεια με την αγαπημένη του Δέσποινα, αποκτώντας δύο υπέροχα κορίτσια, τη Μαρία και την Κατερίνα, που του χάρισαν μεγάλες χαρές με τα εγγόνια του!!!
Τώρα, έτσι ξαφνικά, φεύγει στο αιώνιο ταξίδι χωρίς γυρισμό, αφήνοντας πίσω του αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα που συνήθως λέμε, γιατί τόσο νωρίς, γιατί έτσι απρόοπτα, βυθίζοντας στο πένθος και στον πόνο τους αγαπημένους του!!! Τι να πεις τώρα στην αγαπημένη του σύζυγο, τα παιδιά του και στα αδέλφια του σαν...λόγο παρηγοριάς;;; Η απώλεια οδυνηρή άλλα μόνη παρηγοριά η εικόνα του ζωντανή στις καρδιές σας και οι παρακαταθήκες που σας άφησε!!! Γιάννη, αγαπητέ ξάδερφε, γείτονα και συγχωριανέ καλό σου ταξίδι και καλό Παράδεισο να έχεις!!! Όλοι εμείς που ζήσαμε κοντά σου, ανατραφήκαμε μαζί, αλλά και όλοι που σε γνώρισαν θα σε θυμόμαστε με αγάπη!!! Δέσποινα, Μαρία, Κατερίνα, Αντώνη, Μαρίνα, Χαρίδημε καλό κουράγιο καλή δύναμη και να είστε καλά να τον θυμάστε!!!!
