Πριν από μισό αιώνα… ένας Βιαννίτης πήγε μετανάστης στη Γερμανία…
Μετά που έλυσε το πρόβλημα εξεύρεσης εργασίας, και τρόπον τινά μπήκε σε μια σειρά, άρχισε τις γνωστές ελληνικές εξυπνάδες κι ανάμεσά τους, καταπιάστηκε με τη λαθροθηρία!
Έβλεπε τα αγριοκούνελα στην εξοχή και του έτρεχαν τα σάλια!!! Σκέφτηκε λοιπόν να αρχίσει τη γνώριμή του τέχνη, να στήνει τέλια!
Ε, να μην ξεχάσουμε και την τέχνη μας!
Ήξερε ότι απαγορεύονταν, αλλά σου λέει «σιγά μην με πιάσουνε»!
Όμως, πολύ ενωρίς, τον έκαμαν τσακωτό, γιατί, στη χώρα αυτή, οι υπηρεσίες λειτουργούν ολοχρονίς 24 ώρες το 24ωρο και οι εντεταλμένοι υπάλληλοι εκτελούν τα καθήκοντά τους με απόλυτη εντιμότητα.
Με το που βρέθηκε απέναντι από τις διωκτικές αρχές, άρχισε τις κλάψες και τις συγγνώμες, γνωστού όντος πως, σε τέτοιες πρακτικές οι Έλληνες είμαστε… μανούλες!
Το γαμώτο της ιστορίας είναι, ότι αυτοβαυκαλιζόμενοι, θεωρούμε τη φυλή μας πηγή της λεβεντιάς, της αξιοπρέπειας και της ειλικρίνειας!
Έκλαψε (υποκρινόμενος βέβαια!) μπροστά στα όργανα της τάξης, αλλά… πήγαν τσάμπα τα κροκοδείλια δάκρυα.
Την επόμενη τον πήγαν στο δικαστήριο, όπου με ανακούφιση άκουσε τον δικαστή να του λέει: «Για πρώτη φορά σου την χαρίζουμε…»…
Ο Βιαννίτης μετανάστης έτριψε τα χέρια του από ικανοποίηση, γιατί, έχοντας στο μυαλό του «πως λειτουργεί το δικό του κράτος», θεώρησε πως, «την έφερε στους δικαστές»!
Έτσι, τις επόμενες μέρες, άρχισε ξανά το ίδιο βιολί!
Πολύ γρήγορα εντοπίστηκε, διότι, ως ήδη ελέχθη, εδώ το κράτος εργάζεται ακατάπαυστα…
Το χειρότερο είναι ότι τη δεύτερη ετούτη φορά ο δικαστής ήταν καταπέλτης! «Τόσες χιλιάδες μάρκα το πρόστιμο και… άμεση απέλαση από το γερμανικό έδαφος!
Έτσι, η μεταναστευτική διαδρομή του εν λόγω, όχι μόνο ήταν βραχείας διάρκειας, αλλά τερματίστηκε και με επαχθέστατες συνέπειες…
Είπαμε όμως, ότι αυτά συμβαίνουν στα οργανωμένα κράτη… κι αυτό, ουδόλως το έλαβε υπόψη του ο Βιαννίτης μετανάστης…
50 χρόνια αργότερα… οι διωκτικές συνέλαβαν στα μέρη μας ένα οικονομικό μετανάστη, ο οποίος εκπατρίσθηκε, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που βρέθηκε στη Γερμανία κι ο Βιαννίτης μετανάστης…
Ο εν λόγω, ήρθε στη χώρα μας, για να βρει εργασία, να ξορκίσει το στοιχειό της πείνας και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη ζωή.
Πράγματι, σε ελάχιστο χρόνο αισθάνθηκε χορτασμένος και κάθε μέρα που περνούσε έμπαινε κι ένα λιθάρι στη βελτίωση της ζωής του. Εδώ έκαμε οικογένεια, απόκτησε αυτοκίνητο και γενικά ζούσε αξιοπρεπέστατα…
Εργάζονταν κι αυτός και η σύζυγός του και, το κομπόδεμά τους ολοένα και φούσκωνε…
Παρά ταύτα, δεν ήταν ικανοποιημένος και έψαχνε το κάτι παραπάνω…
Κατέφυγε στη λαθροθηρία. Όχι για να βάλει στο τσικάλι του ένα λαγό, αλλά για να τον πουλήσει!
Αν οι πληροφορίες μου είναι ακριβείς (που είναι!), ο εν λόγω, κάθε 3-4 μέρες συγκέντρωνε περί τους 50 λαγούς τους οποίους προωθούσε προς καταστήματα των πόλεων και, αν είχαν το κεφάλι τους, τους πωλούσε προς 50 ευρώ το κομμάτι!
Αξίζουν πολλά «μπράβο» στους θηροφύλακες, που με κίνδυνο της ζωής τους εντόπισαν τον παραβάτη, ο οποίος οδηγήθηκε στις δικαστικές αίθουσες, κατηγορούμενος για σωρεία σοβαρότατων παραβάσεων κι ανάμεσά τους κακουργηματικές πράξεις.
Από δω και μετά το λόγο έχει η δικαιοσύνη. Αναφέρθηκε ήδη το πώς απονεμήθηκε η δικαιοσύνη στην Γερμανία.
Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι στην Ελλάδα, θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο, αρκεί ο κατηγορούμενος να τα σκάσει χοντρά σε κάποιον «επώνυμο» ποινικολόγο…
Σε εκατοντάδες ανάλογες περιπτώσεις, η δικαιοσύνη δεν αποδείχθηκε απλά τυφλή, αλλά ολόστραβη!
