Γιατί η παρουσία του ήταν, είναι, και θα είναι τεράστια, γενναιόδωρη, πληθωρική.
Αν και γεννήθηκε στην ορφάνια και στη φτώχεια, από όπου κι αν πέρασε, ό,τι κι αν άγγιξε, το πλούτισε. Ήταν τόσο γενναιόδωρος άνθρωπος, έδινε συνέχεια απλόχερα, πρόσφερε παντού,αν και ο ίδιος στερήθηκε τόσα πολλά μικρός.
Φτωχό παιδί, χωρίς οικονομική στήριξη, κατάφερε να τελειώσει το σχολείο, να περάσει στο πανεπιστήμιο και να το τελειώσει, δουλεύοντας παράλληλα. Έγινε ο άξιος καθηγητής που όλοι οι μαθητές του θυμούνται με τόση αγάπη. Πλούτισε τους μαθητές του με αγάπη και γνώσεις, πλούτισε τη Βιάννο με την προσφορά του, γράφοντας για την ιστορία της, ψάχνοντας ατέρμονα να βρει την ιστορία των κατοίκων της Βιάννου και του Κρεββατά.
Πλούτισε τον Κρεββατά, με το να φτιάξει τον πολιτιστικό του σύλλογο, και με το να παλεύει να τον γεμίσει ζωή, να του δώσει πνοή και να αποκαταστήσει τη φήμη του.
Πλούτισε την οικογένειά μας αναθρέφοντας τα παιδιά του με τόση αγάπη και δίνοντας τους τα πάντα για να μεγαλώσουν και να γίνουν τόσο αξία και να είναι τόσο περήφανος γι αυτά.
Έκανε τον κόσμο καλύτερο, από ό,τι τον βρήκε. Για πόσους ανθρώπους άραγε, μπορούμε να το πούμε αυτό; Επέστρεψε στα αστέρια που τόσο αγαπούσε, γιατί κι αυτός ήταν, είναι και θα είναι, ένα υπέρλαμπρο αστέρι, που πάντα θα φωτίζει όλους μας.
*Στη φωτογραφία του θέματος, η θέα από το σπίτι του Γιώργου Κονδυλάκη, στον Κρεββατά, που υπεραγαπούσε.
