Βιάννος

Στη ράχη του βουνού κτισμένο,

μ’ απλά πετράδια στολισμένο,

το πρώτο μέσα στα χωριά.

Κι ο ξένος που ’ρχεται νομίζει

κάστρο παλιό πως αντικρίζει

στην όμορφή σου τη θωριά

\\\

Τα φτωχικά σου τα σπιτάκια

μοιάζουνε μ’ άσπρα προβατάκια

που για βοσκή έχουνε βγει.

Κι είναι βοσκός που τα προσέχει

ο γέρο-Πλάτανός σου π’ έχει

στη ρίζα μια δροσοπηγή

\\\

Μέσα στις πέτρινές σου στράτες,

περνούν με τα σταμνιά στις πλάτες

αγνές κοπέλες λυγερές.

Κι οι άντρες στα καλά τους χρόνια

τις νύχτες κάτω απ’ τα μπαλκόνια

λεν μαντινάδες τρυφερές

\\\

Φτωχοί κι απλοί οι κάτοικοί σου,

με ιδρώτα βρέχουνε τη γη σου,

για να τους δώσει το ψωμί.

Κι όταν πεθαίνουν, στα παιδιά τους

αφήνουν για κληρονομιά τους

την αρετή και την τιμή

\\\

Η Βιάννος είναι τ’ όνομά σου

και το βουνίσιο τ’ άρωμά σου

είναι θυμάρι και μυρτιά.

Ω!! σε θυμάμαι και δακρύζω,

τώρα που μόνος μου γυρίζω

μακριά σου, εδώ στην ξενιτιά

\\\

Βοήθα με Θε μου, να γυρίσω,

στερνή φορά για να πατήσω

την αγιασμένη τούτη γη.

Κι εκεί κοντά στους συγγενείς μου

που με γεννήσαν οι γονείς μου

να ξεψυχήσω μιαν αυγή.

Γιώργος Δ. Κοκολάκης

Επίτιμος Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου

Φωτογραφία: Μανώλης Σπανάκης