Κιανούς δεν αφουγκράζομαι, θα κάνω ό,τι μ’ αρέσει
και θα φορώ στραβά στραβά του κουζουλού το φέσι.
Όλος ο κόσμος τσ’ Αποκρές του κουζουλού το φέσι,
βάνει στραβά κι αδιαφορεί αρέσει δεν αρέσει.
Ο κουζουλός, σαν λέξη κάνει τη πρώτη της εμφάνιση με την σημερινή της μορφή με σημασία (κουζουλός) στα μεσαιωνικά χρόνια μόνο στην κρητική διάλεκτο.
Μεσαιωνική λέξη που μάλλον προήλθε από το βενετσιάνικο cucciolón= απλοϊκός, ανόητος, το οποίο σήμαινε αρχικά κουτάβι.
Σχετίζεται με την Τουρκική λέξη (Kuzu )που σημαίνει αρνί και το επίθεμα( lu = με)
που δηλώνει την ιδιότητα της προηγούμενης λέξης. kuzu + lu =kuzulu ( με αρνί ) δηλαδή αναφέρεται σε κάποιον που συμπεριφέρεται ως αρνί και άρα απρόσμενα και κατά συνέπεια δόθηκε ως χαρακτηρισμός σε άτομα με απρόσμενη συμπεριφορά για να περιγράψει κάποιον άμυαλο αρχικά και κατόπιν κάποιον τρελό.
Το κουζουλό χαιρέτα τον κι άστονε να περάσει.!
Κουζουλού και Αγιού μη ντάξεις και ανέ ντάξεις μη ξεχάσεις.!
Όλοι με λέτε κουζουλό, μα 'γω τροζός λογούμε,
καί στρώνω το σακάκι μου στσοι δρόμους και κοιμούμαι.
Σα μου τον ήπηρες το νου, πάρε με σκιάς κι εμένα
κι είντα με θέλει κουζουλό η μάνα που μ’ εγέννα
*Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην Άρβη το 1970 από τον Χρύσανθο Αγγελάκη
**Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη σελίδα "Κρητική διάλεκτος- ντοπιολαλιά"
