Το νέο βιβλίο του σπουδαίου Βιαννίτη ποιητή-συγγραφέα κ. Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη είναι μια όμορφη έκπληξη στα γράμματά μας.
Παρουσιάζοντας το περιεχόμενό του που είναι απόλυτα δεμένο με την ατόφια κρητική παράδοση και ειδικά με την πολύπτυχη αγροτική ζωή και τα συναισθήματα του λαού της Κρήτης, θα ήθελα να παρακαλέσω τους εκλεκτούς αναγνώστες να μου επιτρέψουν να εκφράσω τις σκέψεις μου και την ψυχική ικανοποίηση που αβίαστα δημιουργεί η μελέτη του νέου βιβλίου.
Καταφέρνει να μας μεταφέρει τη βαθειά συναισθηματική κατάσταση των προσώπων από τα περιστατικά της ζωής, κάνοντας τον αναγνώστη πέρα για πέρα κοινωνό των καταστάσεων.
Αφήνεται σ’ αυτά με τέτοια συμμετοχή λες και τα βιώνει ο ίδιος, που άθελά σου που και που διακόπτεις τη μελέτη κάνοντας σιωπηρά σχετικές σκέψεις… και κρίσεις. Είναι σαν μια πηγαία συγγραφική ικανότητα ειδικού ψυχολόγου που συνδυάζει αβίαστα τη λογοτεχνική έκφραση με τη συναισθηματική βαθύτητα και ομορφιά, σ’ ένα συγκινητική συνδυασμό του ωραίου!
Ο λαός της Κρήτης έχει να δώσει σε κάθε μελετητή όμορφα στοιχεία μελέτης με βαθιές ρίζες από παλιά. Μέρος του λαού αυτού, κομμάτι εκλεκτό είναι και οι συντοπίτες του συγγραφέα που έχοντας ο ίδιος την ευκαιρία και την ευλογία να τους γνωρίζει από πολύ κοντά, κρίνει σωστά και παραθέτει στα κείμενά του ό,τι ωραίο έχει να δώσει ο λαός μας.
Κάνει μια επιλογή αβίαστη, χωρίς υπολογισμούς, ειλικρινή και ρέουσα που τιμά ιδιαίτερα το λαό που αναφέρεται στην πίστη του, τα έθιμά του, την καλαισθησία του, την ευρηματικότητα για τις ανάγκες του μέσα στα πενιχρά στοιχεία κάθε εποχής και την ανάδειξη των αξιών τους! Τον πληγώνει βαθειά η ερήμωση παλιών γραφικών τόπων με σημαντική εικόνα παρελθόντος, κι είναι σα να στέλνει κραυγή απελπισίας για την ορατή υποβάθμιση και ερήμωσή τους. Αξίζει να παραθέσουμε ένα συγκεκριμένο απόσπασμα σαν μια αδήρητη αλήθεια της εποχής μας. σελ. 146.
“… Λέτε να φταίει η ψαλμοκατάρα που διάβασαν οι διωγμένοι μοναχοί τ’ Αϊ Δημήτρη και ο οικισμός του Θυμιανού ρημάζει; Ή μήπως η κοντόφθαλμη πολιτική που μας οδήγησε στη μάστιγα της αστυφιλίας;
Aπομακρυνθήκαμε από τις ρίζες μας, εγκαταλείψαμε τη γη μας και ερημώσανε τα χωριά μας. Όπως τα ποτάμια που πίνουν των ρυακιών το νερό και μεγαλώνουν οι απόκεις πέφτουν στη θάλασσα και τα γλυκά νερά τα καταπίνει η αλμύρα, έτσι και οι πολιτείες έφαγαν τα χωριά και παραμεγάλωσαν. Μείναμε χωρίς ακρίτες, δίχως υπερασπιτές να δραγατέψουν τη γη μας, να την ποτίσουν με ιδρώτα και να ζωντανέψουν τα ονείρατα.
Να μια βαριά κατάρα που δέρνει όχι μόνο το Θυμιανό αλλά και όλο τον τόπο μας!”.
Συγκινημένη από την προσφορά αυτή την ποιοτική λογοτεχνικά, συγγραφικά, ψυχολογικά, θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον εκλεκτό Κρητικό συγγραφέα κ. Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη για τις ευγενικές ευαισθησίες για την γενέτειρά του τη Βιάννο (Χόνδρος) και την Κρήτη γενικότερα, με ο,τι καλύτερο έχει να δώσει ένας τόπος αγιασμένος!
Μια προσπάθεια που αξίζει μεγάλης αναγνώρισης στον τομέα αυτό με πολλές ευχές για συνέχιση και επιτυχία!
