Μπακάλικο είχε ο Μάρκος στην Επισκοπή Ιεράπετρας τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια.
Λεφτά όμως δεν είχε ο κοσμάκης και τα πιο πολλά πουσούνια τα κάνανε βερεσέ και στη βεντέμα του λαδιού πηγαίνανε και ξεπλερώνανε. Και καλά να ‘τανε καλοχρονιά, γιατί αν ετύχαινε καμιά χρονιά όπως η φετινή, τα βερεσέδια εδιπλοχρονίζανε!
Ένα μεγάλο τετράδιο ήτανε τα βερεσέδια και ο Μάρκος όσο το φυλλομετρούσε έχανε τον ύπνο του, αφού δεν είχε άλλα κεφάλαια για να αγοράσει εμπόρευμα. Ένα απόγεμα επήγε ένας φίλος του δάσκαλος και κουβεντιάζανε. «Εγώ Μάρκο, άμα δε διαβάσω κάθε βράδυ μισό βιβλίο, δεν μπορώ να κοιμηθώ», του λέει μια μέρα.
«Να σου δώσω εγώ ετουτονέ το βιβλίο να το διαβάσεις να μην κοιμηθείς ποτέ σου», λέει με παράπονο ο ατυχής Μάρκος!
