Μπαίνουμε απόψε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και θα ζήσουμε την πικρή γεύση του κόσμου της Ανομίας και της Αδικίας, που αδίστακτος καθώς είναι δεν υπολογίζει ούτε τον Υιό του Θεού. Τον ανεβάζει στον Σταυρό και τον καθηλώνει στο ατιμωτικό ξύλο, τον παραδίδει στον θάνατο
"Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και Μακάριος ο δούλος ον ευρίσκει αγρυπνούντα ανάξιος δε πάλι ον ευρίσκει ραθυμούντα".
Στην καρδιά του κάθε χριστιανού ευαίσθητες χορδές δονούνται αλλά μάταια αναζητούμε πίστη κόκκου σινάπεως για να τον αντικρύσωμεν. Σίγουρα ο πολυπόθητος Νυμφίος θα μας βρει κοιμισμένους με τέτοιο βαθύ ύπνο που ούτε οι καταστρέψασαι τα τείχη της Ιεριχού σάλπιγγες ,δεν θα μπορούσαν να μας ξυπνήσουν.
"Τον Νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω ... μελωδικά θα ακουστεί από τους Ορθόδοξους ναούς της πατρίδας μας. Όμως τα μάτια μας είναι αδυνατισμένα από της απιστίας το φως, τον Νυμφώνα δεν μπορούν να τον δουν πλέον με αυτά που συμβαίνουν, πόλεμοι,κακίες, μισή, πάθη, εγωκεντρισμοί.
Η χαρά που πλημμυρίζει τα στήθη των πιστών μας είναι ξένη. Ούτε και η εκκλησία κατορθώνει πλέον να μας σκορπίσει της παρηγορίας τον βάλσαμο και της ελπίδας το φως. Η εκκλησία θα τιμήσει τον Ιωσήφ, την άκαρπη συκή (συμβολίζει την συναγωγή των Εβραίων) τις Δέκα Παρθένες, την αμαρτωλή γυνή που μετανιωμένη πλένει τα πόδια του Χριστού με Μύρα και φτάνουμε στο φως της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης στον Μυστικό Δείπνο.
Η λέξη Μυστικός δεν εννοεί τον κρυφό αλλά την μύηση των μαθητών και δια των μαθητών την μύηση όλων εμάς στην σωτήρια θυσία. Φτάνουμε στην παράδοση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Πρόσφερε άρτο και κρασί στους μαθητές λέγοντας" Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου και πίετε εξ'αυτού πάντες τούτο εστί το αίμα μου το της Καινής διαθήκης
το περί πολλών εκχυνόμενο εις άφεσιν αμαρτιών" παραδίδοντας στους μαθητές το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας.
Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο των ποδιών των Αποστόλων από τον Χριστό , η Ταπείνωση, την υπερφυή προσευχή προς τον πατέρα λίγο πριν την σύλληψη και τέλος η προδοσία του Ιούδα.
Οι δύο όψεις της Αγάπης, η χαρά και η λύπη. Η αγάπη του Ιησού προς τους μαθητές, προς τον άνθρωπο φέρνει την λύτρωση από τα πάθη. Η αγάπη όμως του Ιούδα προς τα τριάκοντα αργύρια είναι καταστροφική και τον οδηγεί στην προδοσία , από το φως στο σκοτάδι.
