Παράξενη πρωτομαγιά ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση
Μα της καρδιάς την πυρκαγιά πού θα βρεθεί ποτάμι να τη σβήσει
Ν. Γκάτσος
Ήταν και τότε 1η Μαΐου. Παρήλθαν έκτοτε 49 ολόκληρα χρόνια…
Υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία και ήμουν σκοπός στην Αρόη της Πάτρας. Μετά την Τρίπολη, πήγαμε για ένα δίμηνο στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τεχνικού…
Σκοπιά στην Αρόη λοιπόν, μ’ ένα μαγικό ραδιοφωνάκι στην τσέπη, μόνιμα συντονισμένο με το 2ο Πρόγραμμα… Ήταν Σάββατο πρωί και άκουγα την αισθαντική φωνή της Αρλέτας να διαπερνά την ψυχή μου:
«Πέτρωσ’ η φωνή και πώς να κλάψει
που ’φυγες εσύ έχουν ανάψει
Χίλιοι καημοί…
Μια φορά θυμάμαι μ' αγαπούσες τώρα βροχή
Μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή….»…
Κι ύστερα ένα συγκλονιστικό νέο: «Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για να σας μεταδώσουμε μια δυσάρεστη είδηση…
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης τραυματίστηκε θανάσιμα σε τροχαίο περιστατικό!
Ακόμη και σήμερα αρνούμαι να το αποδεχτώ! Ο Αλέξανδρος, ο άνθρωπος που συνομιλούσε αενάως με το θάνατο… ο Ριψοκίνδυνος και Ατρόμητος Ήρωας του αντιδικτατορικού αγώνα, τραυματίζονταν θανάσιμα μετά από ένα «περίεργο» τροχαίο…
Και πού συνέβη αυτό;
100 μέτρα από το σπίτι που έμενα ως πολίτης! Στη στάση Δαρζέντα της Λ. Βουλιαγμένης!!!
«Όταν χτυπήσεις δυο φορές
Ύστερα τρεις και πάλι δυο
Αλέξανδρέ μου
Θα 'ρθω για να σ' ανοίξω
Θα σου 'χω φαγητό ζεστό
Θα σου 'χω ρούχο καθαρό
Γωνιά για να σε κρύψω»…
Υ.Γ. Στη ραδιοφωνική μου εκπομπή «Απόδειπνο Τετάρτης», είχα φιλοξενήσει τον καλό μου φίλο και συγχωριανό Σταύρο Ζαχαράκη, ο οποίος ήταν ο αστυνομικός που, τη μοιραία εκείνη ημέρα, βρέθηκε στο νεκροτομείο, και ο άνθρωπος που ταυτοποίησε τα στοιχεία του νεκρού..... Ωστόσο το παιγνίδι της μοίρας είχε κι άλλο σασπένς γιατί, ο Σταύρος Ζαχαράκης, υπηρετών τη θητεία του στο Μπογιάτι, ήταν ένας από τους φρουρούς του έγκλειστου Παναγούλη!!!
Όμως, το πλέον τραγικό ήταν η στιγμή που ο Σταύρος έπρεπε να ανακοινώσει το δυσάρεστο νέο στην Αθηνά Παναγούλη, τη μητέρα του ηρωικού νεκρού. Ήταν μια συγκλονιστική μαρτυρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ!
