Ο ολετήρας της πανδημίας έχει (κυριολεκτικά) διαλύσει τον κοινωνικό ιστό. Διέλυσε ήθη και έθιμα, ενώ θρυμμάτισε ακόμη και κορυφαίες θρησκευτικές εορτές. Το Πάσχα λ.χ. είναι κατά βάση γιορτή συνύπαρξης, συνεύρεσης, συνεστίασης και συνδιασκέδασης. Δυστυχώς, κανείς δεν γνωρίζει ποιες θα είναι οι αποφάσεις των «σοφών», αυτών που καθορίζουν τα κοινωνικά πρωτόκολλα και, εντέλει, για το αν και για το πώς θα συνευρεθούμε το φετινό Πάσχα.
Όλες αυτές οι θλιβερές σκέψεις, γύρισαν πίσω το ρολόι του χρόνου σε πιο όμορφες και πιο ξένοιαστες εποχές, τότε που οι άνθρωποι νοιαζόμασταν για το «πού», με «ποιους» και «πόσους» θα συναντηθούμε την ημέρα της Λαμπρής.
Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Απριλίου 2007 και στον τρίκλιτο Ναό του Αγίου Παντελεήμονα στον Κερατόκαμπο, δεν έπεφτε καρφίτσα!
Κόσμος πολύς, εντός και εκτός του ναού, ακούει με ευλάβεια το «Κύματι θαλάσσης» και το «Άφραστον θαύμα» και, από στιγμή σε στιγμή ανέμενε την εμφάνιση του καλοσυνάτου ιερέως πατρός Ευτύχη Τριγωνάκη, να εμφανιστεί στην Ωραία Πύλη άδοντας το «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός».
Στο δεξιό ψαλτήρι τέσσερεις καλοί Βιαννίτες ζουν τις ωραίες στιγμές: Οι ψάλτες Γιάννης Κοκολάκης και Δημήτρης Παπαματθαιάκης (Σκαρβελάς), ο Σταύρος Περβολαράκης και ο Μανώλης Κονδονασάκης, ο οποίος δυστυχώς μίσεψε νωρίς.
Βρισκόμουν στο αριστερό ψαλτήρι, όταν οι φωτογραφικές μου εμμονές με κατέβασαν από το στασίδι και, από τον φωτογραφικό εκείνο παροξυσμό, γεννήθηκε ετούτη η φωτογραφία που σας παρουσιάζουμε στο φωτόγραμμα...
Σημείωση: Όταν γράφονταν αυτές οι σκέψεις ήταν εν ζωή ο Γιάννης Κοκολάκης... Δυστυχώς πριν λίγους μήνες "έφυγε" κι εκείνος για το ταξίδι στην αιωνιότητα...
