Οι καμπάνες του χωριού μου

Πόσες φορές δε χτύπησες

γιορτή για να σημάνεις

να 'τοιμαστούν οι χωριανοί

να 'ρθουν να προσκυνήσουν.

Πόσες φορές τραβήχτηκε

να "ξερα το σκοινί σου

ή σε φωθιά ή σε σεισμό

ή σε κακό μεγάλο.

Πόση χαρά έκρυβε άραγε

ο ήχος ο γλυκύς σου

σαν οι εχθροί μας του φευγιού

κάναν το πρώτο ζάλο.

Πόσους δε ξεπροβόδισε

η πένθιμη "κραυγή" σου

μέχρι τη πόρτα τη στερνή

αυτή, του παραδείσου.

Πόσες φορές χαρμόσυνα

δε χτύπησες να μπούνε

ο νιός και η νιά στην εκκλησιά

για να ευλοηθούνε.

Και πόσες σε μωρών παιδιών

χτύπησες τις βαφτίσεις

και στόμα να 'χες δύσκολο

θα 'ταν να απαντήσεις.

Αγέρωχη στη θέση σου

στολίδι στο χωριό μας

από μικιά στο χτύπο σου

κάναμε το σταυρό μας.

Μαρία Ζερβάκη