Οι γυναίκες σκοτώνονται ως άνθρωποι ή ως υπεξούσια θηλυκά;

Χρειάζεται εμείς οι φεμινίστριες που διεκδικούμε να αναγνωρισθεί η γυναικοκτονία ως ποινικό αδίκημα, επιβαρυντικό για το δράστη να απολογηθούμε ότι δεν υπονομεύουμε τις αξίες του ανθρωπισμού. Πίσω από τη κατηγορία αυτή από έγκυρα νομικά χείλη ξεπροβάλει η εικόνα ενός τιμωρητικού τάχα μου φεμινισμού που μπορεί να αναδιασκευαστεί και ως η εξατομικευμένη εικόνα της ανέραστης αξύριστης κακίστρως φεμινίστριας που μας έχει φορτωθεί τώρα και δεκαετίες. Όμως χάρη στη Σοφία Μπεκατώρου και τους αγώνες των γυναικών σε όλο το κόσμο υπάρχει μια αντιστροφή.

Το φεμινιστικό κίνημα είναι κίνημα ανθρωπισμού, είναι κίνημα ισότητας και εκδημοκρατισμού και οι φεμινίστριες είναι πρωτοπόρες στον αγώνα των γυναικείων αλλά και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αντίθετα πρέπει το δικαστικό σύστημα και η ποινική δικαιοσύνη να μας εξηγήσει γιατί συχνά κυριαρχεί η ατιμωρησία, όταν τελούνται εγκλήματα κατά των γυναικών, τα οποία το ποινικό δίκαιο δε μπορεί ούτε να τα αναγνωρίσει ως τέτοια. Ενώ μέσα από αγώνες πρωτοπόρων μεταρρυθμιστριών και του γυναικείου κινήματος (που είναι από τα γεννοφάσκια του ανθρωπιστικό γιατί παλεύει να αναγνωριστεί η ανθρώπινη ιδιότητα των γυναικών και όχι ο υπεξουσιασμός τους στους άνδρες) ο βιασμός στο γάμο θεωρήθηκε επιτέλους αδίκημα, ο βιασμός δεν απαλείφεται δια του γάμου ή ακόμα αναγνωρίσθηκε η ενδοοικογενειακή βία. Πρέπει ο νομικός που μας καθυβρίζει να μας ξεκαθαρίσει αν, το ποινικό δίκαιο, είναι ένα ιερό κείμενο που δεν έχουμε δικαίωμα να αλλάξουμε αλλά οφείλουμε να το κρατάμε ως έχει, αδιαπέραστο από τη σύγχρονη κοινωνική συνείδηση.

Ο έγκριτος νομικός θεωρεί, όπως λέει στο κείμενό του ότι, υπάρχει εξίσωση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών και ότι αυτό συνιστά κατάκτηση της δημοκρατίας. Μήπως πρέπει να υπενθυμίσουμε στους νομικούς τους ανατρεπτικούς και συχνά βίαιους αγώνες των σουφραζετών (ναι το φεμινιστικό κίνημα είναι κίνημα εκδημοκρατισμού της κοινωνίας αλλά η δημοκρατία δεν χαρίζεται στις γυναίκες), τη γυάλινη οροφή που εμποδίζει τις γυναίκες να προχωρήσουν, το χάσμα των αμοιβών ή ακόμα τις χιλιάδες φόνους γυναικών που γίνονται κάθε χρόνο, δηλαδή όλα αυτά που δείχνουν ακριβώς ότι δεν υπάρχει ισότητα παρά μέσα από τους αγώνες των ίδιων των γυναικών ενώ ο εξουσιασμός τους από τους άνδρες συνεχίζει να συνιστά ένα δομικό χαρακτηριστικό των κοινωνιών μας;

Μας αφήνει κατάπληκτες η ανοησία της επιχειρηματολογίας περί της ισότητας της αξίας της ζωής του μωρού, της αξίας της ζωής του αστυφύλακα και όλων των «άλλων» προκειμένου να εκμηδενισθεί, να υποβιβασθεί ο έμφυλος χαρακτήρας των εγκλημάτων κατά των γυναικών, αυτόν που ακριβώς επιδιώκει να καταστήσει ορατό ο όρος της γυναικοκτονίας. Η ιεραρχία των φύλων συνιστά μια πρωτεύουσα δομή των κοινωνιών μας και η αναγωγή της σε άλλα χαρακτηριστικά συσκοτίζει μια κοινωνική πραγματικότητα που χρειάζεται φως, αναγνώριση και αλλαγή νοοτροπιών αλλά και θεσμικές παρεμβάσεις που βάζουν φρένο στην ατιμωρησία και την κοινωνική ανοχή απέναντί σε κάθε λογής παραβιάσεις των δικαιωμάτων των γυναικών και του δικαιώματος της ζωής.

Ο κύριος νομικός μάς εξυβρίζει θεωρώντας ότι οι ιδέες μας επωάζουν τα βασανιστήρια και την επιστροφή της θανατικής ποινής. Είναι ένα επιχείρημα που μπορεί να τρομοκρατήσει τις προοδευτικές γυναίκες που παλεύουν για μια πιο δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία.

Προσέξτε γυναίκες: τα θεμέλια του ανθρωπισμού κινδυνεύουν αν οι βιαστές τιμωρούνται αυστηρότερα αν οι φονιάδες σας δεν τη βγάζουν καθαρή, αν η κοινωνική συνείδηση γίνει πιο αυστηρή στις ποινές που σας αφορούν. Θα στοιχηθείτε με τους αντιδραστικούς, αυτούς που είναι υπέρμαχοι της ποινικής και όχι της δημοκρατικής κοινωνίας. Πρέπει να αντιστρέψουμε την επιχειρηματολογία και να δείξουμε στον νομικό-πρώην υπουργό δικαιοσύνης ότι το σύστημα της δικαιοσύνης πρέπει να λογοδοτεί για την έλλειψη ασφάλειας που συνεχίζουν να βιώνουν οι γυναίκες στις κοινωνίες μας.

Ο κύριος νομικός βάζει απέναντί του το φεμινιστικό κίνημα όλης της Ευρώπης που διεκδικεί να δοθεί νομική υπόσταση στο έγκλημα της γυναικοκτονίας. Κίνημα που στηρίζεται από σοβαρούς νομικούς, από τα προοδευτικά κόμματα και το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο υπαινιγμός περί αμερικανόφερτου όρου δεν μας πτοεί. Αγαπάμε Αμερική και μπορούμε να ξεχωρίζουμε την αμερικανιά από τις ριζοσπαστικές ιδέες πολλές από τις οποίες γεννιόνται στην Αμερική.

* Η Γεωργία Πετράκη είναι Καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην διευθύντρια του Εργαστηρίου Σπουδών Φύλου