Ο Κρητικός ιχνηλάτης, είναι ένα από τα καλύτερα κυνηγόσκυλα στον κόσμο, αλλά και μια μοναδική ράτσα πρωτόγονου λαγωνικού, που ζει και αναπτύσσεται στο νησί μας.
Είναι χαρακτηριστικό πως πρόκειται για μια ράτσα σκύλου, του οποίου οι ρίζες χάνονται στα βάθη των μινωικών χρόνων. Ο πρωτόγονος λαγωνικός σκύλος, είχε φτάσει να χαθεί μέχρι πριν μερικά χρόνια, όμως πλέον, μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι έχει διασωθεί, αφού ολοένα και περισσότεροι Κρητικοί εκτρέφουν αυτό το είδος.
Συγκεκριμένα το είδος του κρητικού ιχνηλάτη κινδύνευε να χαθεί μέχρι τα μέσα ή τα τέλη της δεκαετίας του ‘90. Ξεκίνησε όμως μια εκστρατεία διάσωσης του και τα μηνύματα ειναι ευοίωνα για τη ράτσα αυτή.
Πως κυνηγά...
Ο πρωτόγονος λαγωνικός σκύλος ακολουθεί τα ίχνη σιωπηλά, αλλά με γρήγορο ρυθμό και ξεχωριστό στυλ, βγάζοντας φωνή μόνο κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, η οποία είναι λεπτή, θρηνώδης και χαμηλής έντασης.
Εργάζεται μόνος του ή ομαδικά, πάντα σε απόλυτη συνεργασία με τον κυναγωγό του. Είναι πάρα πολύ γρήγορα. Είναι χαρακτηριστικό ότι αναπτύσσει ταχύτητα διπλάσια από τα υπόλοιπα κυνηγόσκυλα και να φτάνει ή προσπερνάει κάποιες φορές την ταχύτητα του λαγού.
Μάλιστα αυτό που επισημαίνουν οι ειδικοί, είναι η ανάγκη, πραγματοποίησης μιας συντονισμένης προσπάθειας, ώστε να σωθεί οριστικά το σπάνιο είδος αυτών των σκύλων και κάθε ζωόφιλη οικογένεια να έχει στην κατοχή της και ένα τέτοιο σκύλο, που αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο, δείγμα της κρητικής ιστορίας.
Από που κατάγεται...
Η καταγωγή του Κρητικού Ιχνηλάτη ως πανάρχαιας φυλής, χάνεται στα βάθη τεσσάρων χιλιετιών. Όπως και η καταγωγή του Ελληνικού Ιχνηλάτη, οι λαγωνικοί της αρχαίας Ελλάδος και κατόπιν οι λαγωνικοί της Μεσογειακής Ευρώπης, κατάγονται από τους πανάρχαιους λαγωνικούς (σκύλους δρόμωνες) της Αιγύπτου.
Πλην αυτών των μεγαλόσωμων λαγωνικών στην αρχαία Αίγυπτο και μάλιστα πριν από 4-5.000 χρόνια υπήρχε και μια άλλη κυνηγετική φυλή αλλά μικρόσωμη (λίγο μεγαλύτερη από το μισό ύψος των μεγαλόσωμων λαγωνικών), με όρθια αυτιά, κουλουριασμένη ουρά και ρυτίδες στο πρόσωπο, που είχαν τα χαρακτηριστικά του σημερινού αφρικανικού σκύλου Μπασέντζι όπως απεικονίζεται σε τάφους και σε ζωγραφιές πάνω σε βράχους. Τα σκυλιά αυτά οι αρχαιολόγοι τα ονόμασαν «σκυλιά του Χέοπα». Με την πτώση της βασιλείας των Φαραώ, εξαφανίστηκε και αυτή η φυλή. Στα μέσα του περασμένου αιώνα, Άγγλοι που εξερευνούσαν την κεντρική Αφρική, ανακάλυψαν το 1834 σε μερικές φυλές του νοτίου Σουδάν και του Κογκό σκυλιά που έμοιαζαν με τα πανάρχαια σκυλιά του Χέοπα. Από αιώνες η φυλή αυτή ζούσε στην καρδιά της Αφρικής σε απόλυτη καθαροαιμία, χωρίς επιμειξίες και διατήρησε την αρχαία μορφή της. Οι ιθαγενείς την χρησιμοποιούσαν και την χρησιμοποιούν στο κυνήγι. Η φυλή αυτή ονομάζεται Μπασέντζι (ή σκύλος του Κογκό, ή σκύλος βουβός, ή άφωνος).
Τα χαρακτηριστικά του
Είναι σκυλί μικρομεσαίο σε μέγεθος (λίγο ψηλότερο απ' το Κόκερ Σπάνιελ) αλλά πολύ λεπτότερο με εμφάνιση χαριτωμένη, λιπόσαρκη αλλά ισχυρή και ευκίνητη.
Μεταξύ αυτών των δύο αρχαίων φυλών, του Μπασέντζι και του Κρητικού Ιχνηλάτη, παρότι ζουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και χωρίς καμία επικοινωνία, σε εντελώς και από κάθε πλευράς διαφορετικές βιοτικές συνθήκες και έχουν περάσει χιλιετίες, υπάρχουν σημαντικά κοινά σημεία όπως γενική μορφολογική εμφάνιση, οξύληκτο ρύγχος, μαύρο ακρορρίνιο, παρόμοια σκέλη, κυρίως όρθια αυτιά και προπάντων κουλουριασμένη ουρά.
Συνοπτικά ο σκύλος αυτός διακρίνεται για:
-αθλητικό σώμα,
-μεγάλη ταχύτητα
-Μεγάλο στήθος
-μικρή, ανασυρμένη μέση
-κουλουρωτή ουρά
-σφηνοειδές κεφάλι
-Συναντώνται σε κάθε χρωματικό τύπο
-Γεννάει μέχρι 6 κουτάβια
-Ζει ως 25 χρόνια
