Ο Κωνσταντίνος Μάνος (1869-1913), όπως είναι γνωστό, ήταν πολιτικός, ποιητής και αγωνιστής, έχοντας πολεμήσει στην επανάσταση του 1897, στον Μακεδονικό Αγώνα και στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Λειψία και τη Χαϊδελβέργη, όπου έγινε διδάκτωρ και στη συνέχεια καθηγητής του ομώνυμου πανεπιστημίου. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1890 και εξέδωσε τη μοναδική του ποιητική συλλογή «Λόγια καρδιάς», ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε με το περιοδικό «Εστία». Το 1896 έγινε μεγάλος χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, δίνοντας το χρυσό μετάλλιο στον νικητή του μαραθωνίου Σπύρο Λούη. Συμμετείχε στην επανάσταση του 1897 στην Κρήτη, ενώ το 1901 έγινε Δήμαρχος Χανίων. Το 1905 συμμετείχε μαζί με τον Βενιζέλο στο κίνημα του Θερίσου.
Το εντυπωσιακό όμως κατόρθωμα της ζωής του είναι ότι ήταν ο πρώτος Έλληνας αεροπόρος, ο οποίος πέταξε ως συνεπιβάτης με τον Ρώσο πιλότο Ουτόμσκιν πάνω από το Φάληρο στην Αθήνα. Η εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» στις 7/4/1911 με τίτλο «Ο μετά τον Ίκαρον πρώτος πετάξας Έλλην» αναδημοσιεύει την επιστολή, την οποία έστειλε προς την Διεύθυνση της εφημερίδας «Αθήναι» ο Κωνσταντίνος Μάνος:
«Φίλτατε, Ναι επέταξα! Είμαι ευτυχής ότι από τον καιρόν του Ικάρου είμαι ο πρώτος Έλλην που διέσχισε τον γαλανόν αιθέραν! Εκείνο που ονειρευόμεθα εις της παιδικής μας φαντασίας τα πλάσματα δεν είναι πλέον όνειρον. Ο άνθρωπος πετά! Όλη η ζωή του ανθρώπου είναι μια τάσις προς την ελευθερίαν! Η ελευθερία είναι δύναμις. Και τίποτα άλλο εις τον κόσμον αυτόν τον ωραίον δεν δίδει το συναίσθημα της ελευθερίας περισσότερον από τα πτερά! Ομαλά, ομαλά, ευγενικά διασχίζεις το διάστημα, χωρίς κλωνισμούς, χωρίς προστριβές, χωρίς σκόνην. Αφήνεις υπό τους πόδας σου τους ανθρώπους που έρπουν εις την γην με την μικράν των καρδίαν και με τα μικράν των αισθήματα, δεμένοι εις το χώμα. Δια σε ανοίγουν οι δρόμοι της στερεάς και της θαλάσσης και το χρώμα του πελάγους σου προσμειδιά βαθύτερον. Είσαι όμοιος με τα ωραιότερα πλάσματα, με τα σύννεφα, με τα πουλιά, με τις πεταλούδες. Έρρωσο!».
Ο ενθουσιώδης ποιητικός λόγος του Κωνσταντίνου Μάνου αγγίζει τα όρια της φιλοσοφίας, ενώ ταυτόχρονα φανερώνει τον αδάμαστο χαρακτήρα του και το θάρρος του. Δυστυχώς, ο Κωνσταντίνος Μάνος θα σκοτωθεί μαζί με τον συγκυβερνήτη του Εμμανουήλ Αργυρόπουλο στις 4/4/1913 σε αεροπορικό δυστύχημα στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια αναγνωριστικής πτήσης για τον εντοπισμό των βουλγαρικών θέσεων στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο.
