Άρχισαν δειλά δειλά την ελαιοσυγκομιδή οι παραγωγοί στον Δήμο Βιάννου και οι πρώτοι ξεκίνησαν το άλεσμα στο ελαιουργείο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Εμπάρου.
Θυμίζουμε ότι δόθηκε το "πράσινο φως" από τη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης της Περιφέρειας Κρήτης. Είχε προηγηθεί η ολοκλήρωση των ψεκασμών κατά της δακοκτονίας κι έπρεπε οι αγρότες να γνωρίζουν πώς θα κινηθούν.
Έτσι, ξεκίνησε και επίσημα η νέα ελαιοκομική χρονιά. Με πολλές προσδοκίες για μία καλή σεζόν, κάτι που ούτως ή άλλως προεξοφλεί η βεντέμα που υπήρξε και οι πρώτες τιμές πώλησης που αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας.
Λίγα πράγματα
Ακόμη, η κίνηση, βέβαια, είναι περιορισμένη.
Ο κόσμος δεν έχει καταφέρει, σε μεγάλο βαθμό, να μαζέψει τις ελιές του και πολλοί είναι αμφίβολο εάν θα τα καταφέρουν κιόλας. Βασική αιτία η τεράστια έλλειψη εργατών γης, όπως έχουμε γράψει τόσες και τόσες φορές στα ρεπορτάζ μας.
Επί της ουσίας, λίγα πράγματα έχουν γίνει για να βοηθηθεί ο κόσμος με αποτέλεσμα οι παραγωγοί εργάτες να ψάχνουν κι εργάτες να μη βρίσκουν!
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Εμπάρου, Γιώργο Περογιαννάκη, που μίλησε στο Viannitika.gr, υπήρχαν στην περιοχή κάπποιοι αλλοδαποί που ήταν διαθέσιμοι. Όμως δεν υπήρξε συμφωνία με τους αγρότες κι έτσι έφυγαν από τη Βιάννο.
Σύμφωνα με εκπροσώπους των παραγωγών, όσοι είχαν μείνει, ακριβώς επειδή ήταν λίγοι, ζητούσαν πάνω από 55 ευρώ μεροκάματο, χωρίς να συνυπολογιστεί η διαμονή και το φαγητό τους. Ποσά, δηλαδή, απαγορευτικά, σύμφωνα με τους ντόπιους.
Ενδιαφέρον από Αθήνα και Χαλκιδική
Αυτό που σύμφωνα με τον κ. Περογιαννάκη έχει προκύψει είναι ένα "ζωηρό" ενδιαφέρον από Έλληνες εργάτες και αγρότες αλλά και από ανέργους οι οποίοι αναζητούν δουλειά και είναι διατεθειμένοι να έρθουν στην Κρήτη από τη Χαλκιδική ή και την Αθήνα!
Μάλιστα, από την Αθήνα έχει εκφραστεί ενδιαφέρον από πολλούς ανθρώπους που, εναγωνίως, αναζητούν εργασία αλλά δυστυχώς δεν είναι σε θέση να βρουν.
Μάλιστα, οι άνθρωποι αυτοί φέρονται να υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαν να δουλέψουν με λιγότερα χρήματα, αρκεί να μπορέσουν να έρθουν εδώ με τις οικογένειές τους και να έχουν εξασφαλισμένη τροφή και διαμονή.
Και η αλήθεια είναι ότι, πολλοί ντόπιοι το σκέφτονται σοβαρά να επιλέξουν τέτοιας μορφής συνεργασία.
