Πολλά και ενδιαφέροντα μπορεί κανείς να δει και να θαυμάσει σε μια γαμήλια φωτογραφία. Ο γαμπρός, η νύφη, η κουμπάρα, τα παιδιά και όσοι τυχεροί βρέθηκαν, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, στο οπτικό πεδίο του φωτογράφου εξασφαλίζοντας έτσι, μια θέση στους απαθανατιζόμενους …
Ο φωτογράφος άγνωστος, αν και "μυρίζει" Μανώλη Παπαδογιάννη (Σιρκούφη)...
Το δυσάρεστο είναι ότι, τόσο ο γαμπρός και η νύφη όσο και η κουμπάρα δεν είναι στη ζωή!
Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν ο Μανώλης Ι. Σπανάκης και η Πολυξένη Κοκολάκη ενώνονται με τα δεσμά του γάμου. Παράνυμφος η Κλειώ Χλειουνάκη.
Αριστερά του γαμπρού είναι η Διαμάντω Κοκολάκη-Κόμη η οποία κρατάει την λαμπάδα, ενώ (μεταξύ των άλλων) διακρίνονται η Κατερίνα Εμμ. Κόμη, η Κατερίνα Ν. Ραπτάκη, αριστερά της η Ζωή συζ. Δημήτρη Ραπτάκη (Μελίτακα) και πίσω της ο Μαθιός Αριστείδου Παπαδομαρκάκης.
Στο μυαλό των παλιότερων έρχονται οι ηθογραφικές συνήθειες της εποχής, όπως λ.χ. ήταν το πέταγμα του γαμοκούλουρου. Ήταν ένα όμορφο έθιμο που δυστυχώς, όπως τόσα άλλα, το «κατάπιε» κι αυτό η εξέλιξη. Μετά το πέρας της γαμήλιας τελετής, επιστρέφοντας το ανδρόγυνο στο δικό τους, πλέον, σπιτικό, επέλεγε συνειδητά να περάσει ποτάμι. Τότε η νύφη που κρατούσε στο χέρι της το γαμοκούλουρο το πετούσε ψηλά και υπήρχε έντονος (πολλές φορές και αθέμιτος) συναγωνισμός μεταξύ των νεαρών αγοριών στο «ποιος» θα το πιάσει και να θεωρηθεί ο διπλά τυχερός: Αφενός να μεταλάβει της γλύκας των νεόνυμφων και αφετέρου να γευτεί τη νοστιμιά του «άσπρου» ψωμιού που τα χρόνια εκείνα ήταν δυσεύρετο!
Το έθιμο έχει τη ρίζα του στις λαϊκές τελετουργίες παλαιών εποχών και, καθώς οι νεόνυμφοι διέρχονταν το ποτάμι, η νύφη πετούσε στον αέρα το γαμοκούλουρο για να εξευμενιστούν τα «νεραϊδικά»! Νερό-Νεράιδες- νεραϊδικά…
Θεωρώ ότι χρήζει σχολιασμού και το ντύσιμο τόσο του ζευγαριού όσο και της κουμπάρας, το οποίο είναι αξιοζήλευτο! Ο γαμπρός με κουστούμι και σταυρωτό κούμπωμα στο σακάκι, λευκό υποκάμισο, ενώ υπάρχει υποψία και για λευκό παπιγιόν. Η νύφη με χειροποίητο νυφικό ενώ, η κουμπάρα Κλειώ Χλειουνάκη ξεχωρίζει για την κομψότητα και την ιδιαίτερη φινέτσα της.
Ας είναι οι αναφορές αυτές ένα ταπεινό μνημόσυνο στη μνήμη τους....
Μ.Σ.
Σημείωση: Η φωτογραφία προέρχεται από το Φωτογραφικό Αρχείο του Μανώλη Σπανάκη
