Καθώς ανασκάλευα το φωτογραφικό μου αρχείο, έκαμα στάση στη φωτογραφία που σας παραθέτω. Με πρώτη ανάγνωση, εντελώς αυθόρμητα, θυμήθηκα τη βαθύτατα φιλοσοφημένη μαντινάδα ενός πρόωρα και άδικα χαμένου φίλου, του Διονύση Φρυσάλη, με την οποία ξεκίνησα την αναφορά αυτή, γιατί, πράγματι στον πόλεμο των ανθρώπων με τα βάσανα «δυο-τρεις στιγμές κερδίζονται τίποτε παραπάνω»!
Το φωτογραφικό κλικ, απαθανάτισε μια τέτοια στιγμή, που τρεις καλοί συγχωριανοί και φίλοι έδωσαν μια γερή γροθιά στα βάσανα και το μόχθο της καθημερινότητας. Κλασικό κρητικό γλέντι και το κέφι για τους τρεις Λουτρακιανούς, έχει φτάσει στα επουράνια κι αυτό αποτυπώθηκε στα πρόσωπά τους ευανάγνωστα!
Μοναδικός επιζών από αυτή την όμορφη παρέα, ο εξ’ αριστερών Γιώργης Χαραλάμπου Ραπτάκης. Στο κέντρο ο Αντώνης Τζωρτζάκης, ο οποίος ζούσε με την οικογένειά του στην Αμερική και πρόσφατα μας άφησε χρόνους. Δεξιά, μακαρίτης κι εκείνος, ο Γιάννης Καραγιωργάκης γνωστότερος και ως «Γαργαλιάς», που παρά το γεγονός ότι είναι με την πλάτη γυρισμένη στο φακό, εντούτοις, η ευτυχία είναι διάχυτη στο πρόσωπό του. Δεξιότερα, μόλις που φαίνεται στο φωτογραφικό κάδρο ένας άλλος καλός Βιαννίτης, που κι εκείνος μίσεψε πρόωρα, ο Γιάννης Λουλάκης (της χήρας)…
