Έγραψα πρόσφατα ότι «μια παλιά φωτογραφία είναι ο αμείλικτος μάρτυρας του χθες σε σχέση με το σήμερα» και πρόσθετα: «Όμως αυτό είναι και το μεγαλείο της»!
Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής, που έχω μια πολύ ιδιαίτερη-ερωτική θα την χαρακτήριζα - σχέση με τη φωτογραφία.
Ώρες φορές, αισθάνομαι πως, με τη δημοσιοποίηση μιας παλιάς φωτογραφίας που, ένεκα της εμμονικής συλλεκτικής μου επιμονής διασώθηκε, ανασταίνονται (έστω πρόσκαιρα) πρόσωπα αγαπημένα που δεν είναι πια στη ζωή.
Ανασκαλεύοντας, λοιπόν, το φωτογραφικό μου αρχείο ή σωστότερα το φωτογραφικό μου θησαυροφυλάκιο βρέθηκα στη φωτογραφία που παρατίθεται.
Διαβάζω τη χειρόγραφη σημείωσή μου στο πίσω της μέρος: «Απόκριες 1977»…
Το μαγικό-θαυματουργό θα το ’λεγα- «κλικ» της Kodak Instamatic αποτύπωσε τη στιγμή της συνεύρεσης της πενταμελούς παρέας των Βιαννιτόπουλων.
Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε «ξαδερφοκατάσταση»!
Ήταν εκείνες οι δύσκολες εποχές που το σμίξιμο, η συνεύρεση, ήταν αναγκαιότητα επιβίωσης…
4ος όροφος στην οδό Δεινοστράτους 84, στον Νέο Κόσμο, στην γκαρσονιέρα ιδιοκτησίας της οικογένειας Εμμανουήλ Μύλλερ, όπου τότε διέμενε η προσφάτως αποδημήσασα Κατερίνα (Κική) Αντ. Αγαπάκη. Εκεί έσμιξε το συγγενολόι και, με λίγα ξηροκάρπια, ήπιαμε τα «κονιάκια» μας. Φτωχαδάκια ήμασταν, δύσκολες οι εποχές, οπότε, ουίσκια και βότκες ήταν για μας, απαγορευμένα οινοπνευματώδη…
Όλοι οι αρσενικοί της παρέας με το τσιγάρο στο χέρι!
Από αριστερά ο αείμνηστος Γιώργος Μιχ. Σπανάκης ο οποίος παραήταν βιαστικός στο φευγιό του… Ο Γιώργος, ένα πραγματικά καλό παιδί, πάτησε γκάζι στα χρόνια του και δεν πρόλαβε να χαρεί πολλά απ’ όσα εδικαιούνταν.
Δίπλα του ο Μιχάλης Γ. Μπριντάκης. Στο κέντρο η Κατερίνα (Κική) Αντ. Αγαπάκη, η οποία, ως ήδη ελέχθη, μετοίκησε κι εκείνη βιαστικά, στον άλλο κόσμο. Δίπλα της ο Μανώλης Σπανάκης και δεξιά ο Γιάννης Κ. Παπαδημητράκης.
