Από το Μηλιαράδω, ένα χωριό της Βιάννου ήταν ο Δημήτρης Δροσατάκης γνωστός παντού με το παρανόμι Νταντάλας.
Έξω καρδιά άνθρωπος που δεν είχε (νομίζαμε) πάρει τη ζωή στα σοβαρά, αλλά μάλλον είχε βρει το αληθινό της νόημα. Κρατούσε παντού το λυράκι του και ένα μαντολίνο (τα ζυγάλετρα όπως έλεγε) και όπου νυχτώνονταν έπαιζε και γλεντούσε στο καφενείο...
Κάποτε, λεν, που άνοιξαν οι καταρράχτες του ουρανού και ο ποταμός έσυρε κεφαλές (έγινε επικίνδυνα ορμητικός) και η γυναίκα του βρέθηκε στα χωράφια και αργούσε να γυρίσει...
Οι χωριανοί ανησύχησαν μήπως την παρέσυρε ο ποταμός και πήγαν να την ψάξουν...
Μπήκαν κάποιοι στο ποτάμι και την έψαχναν ακολουθώντας προς τα κάτω το ρεύμα του νερού.
Ο Νταντάλας την έψαχνε, αλλά ... αντίθετα με το ρεύμα του ποταμού προς τα πάνω.
- Έ Δημητράκη! του φωνάξανε.... προς τα πάνω μωρέ τηνε ψάχνεις; κάτω λαλεί το ρεύμα...
Και ο Νταντάλας:
- Μπρε σεις κοπέλια. Η κερά μου ολωνών επήγαινε κόντρα. Του ποταμού θα πάει ντρέτα;
