Α.Κρασανάκης: "Η Εκκλησία ανήκει στην οικογένεια Κρασανάκη"
04/08/2019
Με αφορμή την ανακοίνωση του ΠΑΣ Σύλλογος Αμιράς Βιάννου, με την οποία επιδιώκεται η ακύρωση των εγκαινίων του Ι.Ν. Αφέντη Χριστού, ο Αδάμης Κρασανάκης, επίτιμος Διευθυντής Υπουργείου Πολιτισμού, έκανε την εξής τοποθέτηση:
Διάβασα δημοσίευμα με τον τίτλο «Ακύρωση των εγκαινίων του Ι.Ν. Αφέντη Χριστού της Δίκτης επιδιώκει ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού Αμιράς Βιάννου», γιατί εκεί από το 1863 λειτουργούν ιερείς από το χωριό Αμιράς και ο ναός στη σημερινή του μορφή κτίστηκε το 1991 με έξοδα των βοσκών «Αμυγδαλιανών», κάτι που είναι ψευδές και ανεπίτρεπτο, γιατί:
1) Η εν λόγω εκκλησία είναι ιδιωτική, μαζί με τον πέριξ χώρο ανήκουν στη γνωστή Λασιθιώτικη οικογένεια Κρασανάκη από τον Άγιο Γεώργιο Λασιθίου, την οποία δε ρώτησε ο εν λόγω Σύλλογος.
2) Η εν λόγω εκκλησία δεν κτίστηκε το 1863, όπως ψευδώς λέει ο εν λόγω Σύλλογος, αλλά επί Κρητικής Πολιτείας (1897 – 1912) από την αείμνηστη σύζυγο του αείμνηστου Βασίλη Κρασανάκη ή Κρασανοβασίλη, τη θρυλική Κρασανοβασίλαινα μάνα του αείμνηστου Καπετάν Αδάμη Κρασανάκη ή Κρασαναδαμη, επειδή ήταν τάμα της οικογένειας προκειμένου να απελευθερωθούν από τους κατακτητές Τούρκους. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι το 1897 είχαμε σε όλη την Κρήτη Τουρκική Κατοχή κατά την οποία τόσο ο Ελληνισμός, όσο και ο Χριστιανισμός ήταν σε διωγμό. Μάλιστα προ αυτού αφενός είχαν πολλοί Κρήτες αλλάξει θρησκεία και έγιναν Τουρκοκρήτες και αφετέρου είχαν ξεσπάσει πάρα πολλές επαναστάσεις, από τις οποίες οι μεγαλύτερες έγιναν από το 1866-1897, με μικρές διακοπές, με Γενικό Αρχηγό των Κρητών τον καπετάν Κόρακα κ.α., ο οποίος είχε το στρατηγείο του στη Δίκτη, άρα είναι ψευδέστατον ότι από το 1863 και εξής πήγαιναν ιερείς από το χωριό Αμιράς της επαρχίας Βιάννου κάθε χρόνο και λειτουργούσαν στην εκκλησία του Αφέντη Χριστού, άρα ανήκει στην εκκλησία τους.
Ο Βασίλης Κρασανάκης ή Κρασανοβασίλης γεννήθηκε το 1860 στο χωριό Άγιος Γεώργιος του Οροπεδίου Λασιθίου και ήταν ο μεγαλύτερος από τα 8 αδέλφια του Κωνσταντίνου Κρασανάκη ή Κρασανού. Με τη σύζυγό του Δέσποινα Δημητρουλάκη - Κρασανάκη (την καλούμενη Κρασανοβασίλαινα) απέκτησαν 7 γιους, τους: Μανώλη, Αντώνη, Νικόλαο, Γιάννη, Αδάμη, Γιώργη (σκοτώθηκε στη Μικρά Ασία) και Τηλέμαχο. Όλοι έλαβαν μέρος και στη Μικρασιατική εκστρατεία.
Μάλιστα ο θρύλος λέει, σύμφωνα με την αφήγηση του καπετάν Κρασαναδάμη, αφήγηση που έχει δει το φως της δημοσιότητας πάρα πολλές φορές, ο τελευταίος αγάς της περιοχής επί Τουρκοκρατίας καβάλησε μια ψαρή φοράδα, έβαλε και την κερά (την κυρία) με το κοπέλι (παιδί ) τους στα καπούλια της και ξεκίνησαν να πάνε στην κορφή που σήμερα λέγεται Αφέντης προκειμένου να δουν από εκεί τη θέα και τον τόπο στον οποίο ήταν υπεύθυνος ο αγάς. Φτάνοντας στη θέση που είναι σήμερα το μοναστήρι του Αφέντη Χριστού ξεπέζεψε και είπε στη φοράδα του: «Προσκυνώ σε φοράδα μου που μας έβγαλες εδώ πάνω στον ουρανό», όμως πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του άρχισε να βροντά, να αστράφτει, έγινε συσκοτισμός, βροχή κλπ κλπ και την επόμενη μέρα η ψαρή φοράδα βρέθηκε στην κορφή που σήμερα ονομάζεται «Ψαρή Φοράδα» ή «Ψαρή Μαδάρα», το παιδί στην κορφή που σήμερα ονομάζεται «Κοπέλι» και η κερά (κυρία) στη θέση που σήμερα ονομάζεται «Κερά» ή κατ’ άλλους εκεί που ονομάζεται σήμερα «Πόρος της Κεράς» κ.α.
Ακολούθως, επειδή η κορφή Αφέντης, καθώς και οι γύρω περιοχές (Χώνες κλπ) ανήκαν στην οικογένεια Κρασανάκη, επι Γερμανο-ιταλικής Κατοχής της Κρήτης (1941-1945) ιδρύθηκε εκεί αρχικά το λημέρι του καπετάν Κρασαναδάμη, το οποίο μετά μετατράπηκε σε Γενικό Αρχηγείο της Εθνικής Αντίστασης Κρήτης, επειδή εκεί κατέφυγαν και ο καπετάν Μπαντουβάς και ο καπετάν Ποδιάς (βλέπε φωτο). Για τον ίδιο λόγο εκεί, στην εκκλησία του Αφέντη Χριστού, έγιναν μετά την απελευθέρωση (το 1953) τα βαφτίσια του Αδάμη Κρασανάκη, εγγονού του Καπετάν Αδάμη Κρασανάκη ή Κρασαναδαμη.
3) Η εν λόγω εκκλησία, όπως προκύπτει και από το διασωθέν φωτογραφικό υλικό (βλέπε και εδώ συνημμένη φωτό), υπήρχε πάντα όπως είναι ακριβώς σήμερα. Απλά η πόρτα άλλαξε, επειδή καταστράφηκε από τις καιρικές συνθήκες. Για τον ίδιο λόγο προστέθηκαν λίγα τσιμέντα στην ταράτσα και στους τοίχους από τον παπά Χριστόφορο Παπαφραγκάκη, το βοσκό Ι. Κρασανάκη κ.α..
4) Το1936 το Δευτεροβάθμιο Διοικητικό Δικαστήριο /Καθορισμού Κοινοτικών Ορίων , όπου είχε καταφύγει δικαστικώς η Κοινότητα της Σύμης Βιάννου (Κοινότητα δίπλα από την Κοινότητα Αμιράς Βιάννου), διεκδικώντας την περιοχή Αφέντης, όρισε με την αρ. 77/1936 απόφαση του ότι η περιοχή Αφέντης ανήκει στην Κοινότητα Αγίου Γεωργίου Λασιθίου.
Το χωριό Άγιος Γεώργιος πριν από μερικά χρόνια μαζί με τα χωριά Κουδουμαλιά και Αβρακόντες Λασιθίου αποτελούσαν μια Κοινότητα , την Κοινότητα Αγίου Γεωργίου. Μετα ο Αβρακόντες χώρισε από τον Άγιο Γεώργιο και η περιοχή Αφέντης της Δίκτης παραχωρήθηκε γεωγραφικά στην Κοινότητα Αβρακόντε
5) Μετά τον εν λόγω Ναό διεκδικούσε και ένας ιερέας κάποιου άλλου χωριού από την επαρχία Ιεράπετρας, που όμως δεν κατάφερε και αυτός τίποτε.
6) Στην περιοχή Αφέντη μεγάλωσα και ποτέ εκεί δεν είδα βοσκό ή παπά από την επαρχία Βιάννου ή από την επαρχία Ιεράπετρας πλην μόνο καμιά φορά στα πανηγύρια του Αφέντη Χριστού. Εκεί άκουσα τον παππού μου τον Καπετάν Κρασαναδάμη να λέει ότι ο Ι. Ναός του Αφέντη Χριστού στο εξής πρέπει να ενώνει τις τέσσερις επαρχίες: Λασιθίου, Πεδιάδας, Βιάννου και Ιεραπέτρας και όχι να τις χωρίζει. Συνεπώς ο Ιερός Ναός, αν και ιδιωτικός, κατά τη γνώμη μου, πρέπει από την οικογένεια Κρασανάκη να παραχωρηθεί στο Δήμο Λασιθίου και στην Επισκοπή Χερσονήσου και Πέτρας, εφόσον θα αποτελεί σύμβολο ενότητας, άλλως θα παραμείνει ιδιωτικός, όπως ήταν μέχρι τώρα.
