Ξεφυλλίζουμε το τεύχος Δεκεμβρίου του 2012 της εφημερίδας "Ηχώ της Βιάννου", η οποία περιέχει ένα εξαιρετικό κείμενο του φοιτητή τότε, Δημήτρη Παπαδημητράκη, με φόντο τους παππούδες και τις γιαγιάδες του
Σ'αυτό το μικρό αφιέρωμα στους "τελευταίους" μιας Κρήτης που σβήνει κάθε μέρα που περνάει, αντιλαμβάνεται κανείς πως αυτή η γενιά των ανθρώπων έβρισκε την ευτυχία σε πολύ απλά πράγματα που κατά κανόνα βρίσκονταν στη φύση.
Αντιλαμβάνεται επίσης, πως η καθημερινότητα τους δεν έμοιαζε καθόλου με την αγχωτική σε ρυθμούς ρουτίνα των σημερινών εργαζόμενων, αλλά περισσότερο με μια ιεροτελεστία, στην οποία κάθε κίνηση ήταν γεμάτη συμβολισμούς.
